مدل سازی مکانی تعیین تناسب سرزمین به منظور مکان یابی و برنامه ریزی توسعه مراکز صنعتی (نمونه موردی، استان قزوین)

کشورهای در حال توسعه در تلاش خود برای پیشرفت و توسعه و رفع نیازها، به طور معمول در معرض مشکل اساسی یا دوگانگی زیر قرار می گیرند: « وجود منابع کمیاب، محدود از یک سو و مصرف کنترل نشده این منابع از سوی دیگر» از این رو شاید بتوان گفت، این پژوهش در اهداف کلان خود تلاش دارد تا با فراهم ساختن ابزار مدیریت خردمندانه یکی از عناصر بنیادین توسعه یعنی «سرزمین» از بروز دوگانگی در روند توسعه نواحی جلوگیری کرده و با در نظر گرفتن مفاهیم کارآیی اقتصادی، عدالت اجتماعی و حفاظت از محیط زیست، شرایط را برای دست یابی به توسعه پایدار نواحی مهیا سازند. این تحقیق برآن است تا با کمک تکنیک های تحلیلی و به کمک امکانات موجود درGIS روشی را برای مدل سازی تعیین تناسب سرزمین های یک ناحیه برای فعالیت های صنعتی مورد شناسایی قرار دهد. از آن جا که وظیفه برنامه ریزی تخصیص بهینه منابع کمیاب به اولویت دارترین نیازهای انسان است و امروزه بیش ترین تقاضا و رقابت برای تصرف و مصرف زمین برای کاربری های سکونتی و صنعتی است. لذا انجام این مهم نیازمند سیستمی به روز مانند سیستم های اطلاعات مکانی می باشد. در این مقاله با استفاده از قابلیت های مهم سامانه های اطلاعات مکانی و ضوابط و شرایط توسعه صنعتی در استان قزوین و به کارگیری روش های وزن دهی و تعیین معیارهای توسعه مدل سازی مکانی برای ارایه تصویر از توسعه صنعتی در این استان به انجام رسیده است.