بررسی اثرات تنها و توام تمرین مقاومتی منظم و سولفات منیزیم خوراکی بر آستانه ی درد موش های وابسته به مورفین در سندرم ترک

شواهد زیادی نشان داده اند که تمرینات ورزشی مقاومتی منظم عملکرد و رهایش اپیوئیدها را در سیستم عصبی مرکزی افزایش می دهند. از طرفی مشخص شده است که نیاز بدن به سولفات منیزیم آنتاگونیست گیرنده های ان- متیل دی اسپارتات به عنوان تسکین دهنده درد در ورزش مقاومتی افزایش می یابد. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی اثرات تنها و توام تمرین مقاومتی منظم و سولفات منیزیم خوراکی بر آستانه ی درد موش های وابسته به مورفین در سندرم ترک می باشد.
در این تحقیق تجربی موش های نر نژاد ویستار در محدوده وزنی 10±200 و تعداد 35 سر که به صورت تصادفی در پنج گروه (معتاد کنترل، معتاد سولفات منیزیم مصرف کرده، معتاد ورزیده سولفات منیزیم مصرف کرده، معتاد ورزیده و کنترل سالم) تقسیم شدند سپس گروه های تیمار توسط سولفات مرفین 4/0 میلی گرم در هر میلی لیتر به مدت 21 روز معتاد شدند و به مدت 9 هفته تحت تمرین ورزش مقاومتی و مصرف سولفات منیزیم (10 گرم به ازای هر لیتر آب آشامیدنی) قرار گرفته اند. تمرین مقاومتی به صورت بالا رفتن از نردبان 24 پله ای با 20 درصد از وزن بدن (چهار ست با 3 تکرار) شروع و به تدریج تا هفته نهم تا 160 درصد وزن بدن افزایش یافت. در پایان هر سه هفته از پروتکل ورزش (هفته سوم، ششم، نهم) آستانه درد قبل از تزریق نالوکسان هیدروکلراید (mg/kg.ip 3) و 5/0، 1، 6 و 24 ساعت پس از تزریق آن با آزمون Tail-flick در حیوانات اندازه گیری شد. تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر (با نرم افزار 20SPSS) جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
پردردی ناشی از سندرم ترک به طور معنی داری با تمرین مقاومتی منظم و سولفات منیزیم در موش صحرایی وابسته به مورفین کاهش یافت. نتایج ما نشان داد که اثر ورزش نسبت به سولفات منیزیم بر آستانه درد بیشتر است. اثرات هم زمان ورزش مقاومتی منظم و سولفات منیزیم بر آستانه درد حرارتی به طور معنی داری بالاتر از اثر هر یک از آن ها بر آستانه درد در موش های وابسته به مورفین بود (05/0p<).
نتایج پژوهش ما نشان داد تمرین مقاومتی منظم و مصرف سولفات منیزیم خوراکی در ایجاد خاصیت ضد دردی، در پردردی ناشی از ترک مرفین، نقش دارد؛ بنابراین در صورت تایید با مطالعات بیشتر می تواند برای درمان و یا مدیریت شرایط دردناک مطرح گردند.