اثر حفاظتی مسنا در برابر سمیت ناشی از سیکلوفسفامید روی هیستومورفومتری جفت موش صحرایی

سیکلوفسفامید دارویی رایج در شیمی درمانی است اما عوارض جانبی سمی داشته و از داروهای مختلف برای جلوگیری این اثرات جانبی استفاده می شود. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات محافظتی مسنا در برابر سمیت ناشی از سیکلوفسفامید در بافت جفت موش صحرایی می باشد. 15 سر موش صحرایی آبستن به طور تصادفی در 3 گروه قرار گرفتند: 1) کنترل (سرم فیزیولوژی)، 2) سیکلوفسفامید (mg/kg15)، 3) سیکلوفسفامید (mg/kg15) و مسنا (mg/kg100). داروها روز سیزدهم آبستنی تجویز و موش ها در روز بیستم آبستنی آسان کشی شدند. جفت ها جدا و در محلول فیکساتیو غوطه ور شدند. از جفت ها مقاطع 5 میکرومتری تهیه و پس از رنگ آمیزی عمومی و اختصاصی با میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند. سیکلوفسفامید وزن و طول قطرهای جفت را کاهش داد. در سطح بافتی، موجب کاهش ضخامت لایه های لابیرنت و بازال، نکروز و پرخونی آن ها، کاهش تعداد سلول های غول پیکر و جمع شدگی هسته ی آن ها شد (05/0P<). مسنا روی مورفومتری جفت نسبت به گروه سیکلوفسفامید اثر معنی دار نداشت (05/0P>) اما در سطح بافتی به طور معنی داری توانست ضخامت نواحی لابیرنت و بازال و تعداد سلول های غول پیکر را افزایش دهد (05/0P<). همچنین توانست مانع از جمع شدگی هسته و نکروز سلول های غول پیکر و اسپانژیوتروفوبلاست در لایه ی بازال شود و پرخونی در ناحیه ی لابیرنت را کاهش دهد (05/0P<). گروه های سولفیدریل مسنا احتمالا با آکرولئین (عامل اصلی سمیت سیکلوفسفامید) واکنش داده و آن را به ترکیبات غیر سمی تبدیل می کنند. مسنا بدین طریق ممکن است بافت جفت موش صحرایی را در برابر اثرات سمی سیکلوفسفامید محافظت کند.