ارزیابی هیستوپاتولوژی عصار ه گرده گیاه لوئی بر التیام زخم تجربی تمام ضخامت در موش سوری

از هزاران سال پیش از گیاهان به عنوان ماده ی ترمیم دهند ه ی زخم ها استفاده شده است. گیاه لوئی، بومی محیط های تالابی همچون خوزستان است و به وفور قابل دسترس و استحصال می باشد. هدف این مطالعه بررسی اثر التیامی عصاره ی گرده ی گیاه لوئی بر التیام زخم تمام ضخامت موش سوری است. تعداد 36 سر موش سوری به 3 گروه 12 تایی شامل گروه کنترل سالین، گروه کنترل اسرین و گروه آزمایش (اسرین محتوی عصاره ی گرده) تقسیم شدند. پس از بیهوشی، برداشت یک قطعه پوست به ابعاد 5/0×5/0 سانتی متر از ناحیه ی پشت گردن و بین دو کتف انجام شد. موضع عمل با سرم فیزیولوژی استریل تحت درمان قرار گرفت. این پروسه درمانی برای کلیه 12 سر موش پس از اجرای عملیات جراحی صورت گرفت و هر گروه به صورت روزانه یک بار درمان اختصاصی خود را دریافت کرد. به منظور تعیین مدت زمان درمان، هر یک از گروه ها نیز به 3 گروه تقسیم شدند (گروه 7 و 14 و 21 روز). پس از خاتمه هر دوره ی زمانی در هر گروه، پوست موضع زخم پس از آسان کشی هر موش، به همراه 5/0 سانتی متر از پوست اطراف برداشته شد و به آزمایشگاه هیستوپاتولوژی ارسال شد. در پایان مطالعه میزان سلول های تک هسته ای، چند هسته ای، فیبروبلاست و عروق زایی در گروه درمان کم تر از سایر گروه ها بود (001/0P<). علی رغم کم تر بودن انقباض زخم در گروه درمان، این روند در روز 14 نسبت به سایر گروه ها بیش تر بود (001/0P<). علی رغم این که در گروه درمان روند انقباض زخم با شدت کم تری آغاز شد ولی در ادامه شدت بیش تری نسبت به سایر گروه ها داشت (001/0P<). بهبودی کامل زخم در روز 21 در تمامی گروه ها مشاهده شد. در این مطالعه، کاربرد موضعی عصاره ی دانه ی گرده ی لوئی تاثیر مثبتی بر مراحل ترمیم زخم در موش داشت و بنابراین شاید نقش سودمندی بر ترمیم زخم داشته باشد.