مقایسه دانش و نگرش دانشجویان آموزش مجازی با دانشجویان غیر مجازی در مورد آموزش الکترونیکی

امروزه آموزش مجازی در شرف تبدیل شدن به یکی از مهمترین روش های آموزشی است. باتوجه به آغاز استفاده از این روش های مدرن آموزشی در دانشگاه های جهان و ایران، نیاز به اطلاع از دانش و نگرش دانشجویان به عنوان مهمترین عناصر سیستم آموزشی، ضروری بنظر می رسد. لذا این مطالعه به منظور بررسی دانش و نگرش دانشجویان آموزش مجازی دانشگاه گیلان با دانشجویان غیرمجازی دانشگاه علوم پزشکی گیلان طراحی گردید.
این مطالعه توصیفی تحلیلی روی 93 دانشجوی آموزش مجازی دانشگاه گیلان و 130 دانشجوی غیر مجازی (دوره های روزانه) دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1393 با روش نمونه گیری تصادفی سهمیه ای انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، اطلاعات فن آوری، پرسشنامه دانش و نگرش میشرا جمع آوری گردید. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آمار توصیفی (جداول توزیع فراوانی، شاخص های مرکزی وپراکندگی (میانگین وانحراف معیار) و آمار استنباطی t-test)) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار سن در دانشجویان مجازی 7/2±33/92 و دانشجویان غیرمجازی 2/8±23/32 سال و میانگین نمره کل دانش در مورد آموزش الکترونیکی در دانشجویان مجازی 2/6±6/15 و غیرمجازی2/1±5/03 بود.
علی رغم میانگین بالاتر نمره دانش دانشجویان مجازی، نتایج نشان داد که بین دانش آموزش الکترونیک دانشجویان مجازی و غیر مجازی ارتباط معنی داری وجود دارد (0/001=P). میانگین و انحراف معیار نمره نگرش در آموزش الکترونیکی در دانشجویان مجازی 2/9±93/36و غیرمجازی 9/6±36/62بود و اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد.
نتایج مطالعه نشان داد که در مجموع سطح دانش دانشجویان در هر دو گروه در مورد آموزش مجازی پایین و نگرش آن ها مثبت می باشد. جهت فراهم نمودن بستر مناسب برای ایجاد، توسعه و استفاده بهینه از آموزش الکترونیکی، ضرورت تلاش در جهت بالابردن سطح دانش دانشجویان و فرهنگ سازی در این زمینه بر اساس نیاز ها و خواسته های آنان احساس می گردد.