بررسی میزان مواجهه با صدا و ارزیابی آستانه شنوایی در اساتید و رزیدنت های دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اهواز در سال 1394

دندانپزشکان از گروه های آسیب پذیر در رابطه با کاهش شنوایی می باشند. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سر و صدای محیط بر نمونه ای از این افراد طراحی و اجرا شد.
مطالعه اپیدمیولوژیک توصیفی اخیر بر روی رزیدنت ها و اساتید شاغل در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه جندی شاپور اهواز به عنوان نمونه ای از جامعه دندانپزشکی کشور در سال 1394 انجام پذیرفت. ادیومتری با استفاده از اتاقک ادیومتری آکوستیک استاندارد با گستره فرکانس 125 تا 8000 هرتز انجام شد.
6/41 درصد از دندانپزشکان مطالعه شده حداقل در یک گوش خود دارای درجه ای از کاهش شنوایی بودند. موارد افت شنوایی در گوش راست 6/43 درصد و در گوش چپ 5/39 درصد بود. موارد دارای افت شنوایی بین زنان بیشتر از مردان بود. ارتباط معنی دار بین سابقه کار و افت شنوایی و بین سن و میانگین شنوایی وجود نداشت.
بهترین راه حل برای کنترل افت شنوایی در دندانپزشکان، اعمال قوانین در زمینه استاندارد نمودن تجهیزات کار مولد صدا است. همچنین استفاده از کاهنده های صدا، جاذب های اکوستیک و نیز عایق بندی مناسب دستگاه هایی مثل کمپرسور می تواند مفید باشد.