بررسی تاثیر پیگیری تلفنی پرستار بر خودکارآمدی زنان مبتلا به دیابت نوع 2 مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت شهر همدان در سال 1394

دیابت یک بیماری شایع و پرهزینه می باشد. پرستاری تلفنی نه تنها در کاهش هزینه ها ، بلکه نقش موثر و قابل انکاری در ارائه مراقبت پرستاری و خودکارآمدی بیماران دارد .
این مطالعه از نوع نیمه تجربی دو گروهی، به صورت پیش آزمون پس آزمون بر روی 109 زن مبتلا به دیابت نوع دو (55 نفر در گروه مداخله و 54 نفر در گروه شاهد) در همدان انجام گرفت. نمونه ها به صورت بلوکی تصادفی جایگشتی انتخاب شدند. اطلاعات لازم به وسیله پرسشنامه دو قسمتی شامل مشخصات دموگرافیک شامل10سوال، و مقیاس خودکارآمدی در مدیریت دیابت (93/0r=) مشتمل بر 19 سوال جمع آوری گردید. گروه آزمون به مدت 12 هفته تحت مداخله پیگیری و مشاوره تلفنی قرار داشتند. داده های بهدستآمده قبل و بعد از مداخله با استفاده از نرم افزار SPSS/16 و روش های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری آزمون ها 5 درصد در نظر گرفته شد.
میانگین نمره ی خودکارآمدی در گروه کنترل، قبل و بعد از پیگیری تلفنی (Tele-Nursing) به ترتیب 52/37±35/117 و 33/37±53/117 و در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله به ترتیب 41/36±05/122 و 93/19±03/163 بود. در بیماران تحت پیگیری تلفنی (گروه آزمون) در مقایسه با گروه کنترل تفاوت آماری معناداری در افزایش خودکارآمدی وجود داشت (05/0≤P).
با توجه به یافته های مطالعه، می توان نتیجه گیری کرد پرستاری تلفنی (تله نرسینگ) در ارتقاء خودکارآمدی زنان مبتلا به دیابت موثر بوده است