تاثیر مداخلات پرستاری برنامه ریزی شده بر پیشگیری از ایجاد احتباس حاد ادراری (AUR) در بیماران مرد پس از کاتتریزاسیون قلبی: یک کارازمایی بالینی

با توجه به گسترش استفاده از روش کاتتریسم قلبی و عوارض ناشی از قبیل احتباس ادراری، یافتن روشی امن و غیر تهاجمی در جهت رفع این عارضه ضروری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مداخلات پرستاری برنامه ریزی شده بر احتباس ادراری حاد ناشی از کاتتریزاسیون قلبی در بیماران مرد پرستاری در بیمارستانهای همدان می باشد.
در این مطالعه نیمه تجربی تعداد بیمار تحت کاتتریسم قلبی به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و به طور مساوی در دو گروه کنترل و مداخله قرار گرفتند. این مطالعه بر اساس اندازه گیری زمان رفع و پیشیگیری احتباس ادراری و شدت احتباس ادراری و بر اساس مقیاس بصری مدرج انجام شد و داده ها با استفاده از آمار توصیفی- تحلیلی و با نرم افزار SPSS نسخه 21 تحلیل شدند.
نتایج این مطالعه اختلاف معنی داری میزان بروز احتباس حاد ادراری با استفاده از تظاهرات بالینی نشان داد در حالی که در گروه کنترل اختلاف معنی داری دیده نشد. همچنین مقایسه زمان آنژیوگرافی در گروه های مورد مطالعه نشانگر تاثیر مثبت مداخله برنامه ریزی در گروه مداخله بود.
با توجه به نتایج مثبت مداخلات پرستاری و تظاهرات بالینی در پیشگیری ازمیزان بروز احتباس ادراری، می توان از روش مداخلات پرستاری برنامه ریزی شده جهت پیشگیری از بروز احتباس حاد ادراری بعد از آنژیوگرافی استفاده نمود.