طراحی الگوی راهبردی نوآوری اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران با رویکرد مدلسازی معادلات ساختاری

هدف اصلی این تحقیق طراحی الگوی راهبردی نوآوری اجتماعی در جمهوری اسلامی ایران است. تحقیق از نظر هدف کاربردی- توسعه ای و برحسب روش گردآوری اطلاعات، پیمایشی است. جامعه آماری تحقیق شامل 25 نفر از خبرگان صاحب نظر دارای سوابق تجربی، مدیریتی و علمی در حوزه نوآوری و امور اجتماعی در نظام جمهوری اسلامی ایران است که به صورت هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند. داده های تحقیق از طریق مطالعه کتابخانه ای و پرسشنامه گردآوری شد که به احصای ابعاد هشت گانه کلان الگو منجر شد. تحلیل عاملی ابعاد با استفاده از نرم افزار «اسمارت پی آل اس» انجام گرفت. درادامه، به منظور تعیین رابطه بین ابعاد و سطح بندی آن ها از مدل سازی ساختاری تفسیری استفاده شد. نتایج نشان داد بر مبنای معیارهای «قدرت هدایت» و «وابستگی»، بعد «مبانی ارزشی» به عنوان متغیر مستقل کلیدی مانند سنگ زیربنای الگو در سطح چهارم؛ «فضای اجتماعی» در سطح سوم؛ «ساختارها و نهادها»، «منابع» و «چارچوب خط مشی و سیاست گذاری ها» به عنوان متغیرهای پیونددهنده در سطح دوم و درنهایت «محتوا»، «فرایند» و «حکمرانی و ظرفیت سازی» به عنوان متغیرهای وابسته در سطح اول قرار دارند.