منابع استرس تحصیلی در دانشجویان دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی

دوران دانشجویی از موقعیت های استرس زای مهم به شمار می رود. مطالعات قبلی اثرات زیانبار استرس را بر سلامت جسمی و روانی دانشجویان نشان داده اند. پژوهش حاضر با هدف تعیین منابع استرس تحصیلی و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک در دانشجویان دانشکده مدیریت و اطلاع رسانی پزشکی شیراز انجام شد.
این مطالعه از نوع مقطعی بود. نمونه های پژوهش را 95 دانشجو (65 زن و 30 مرد) با میانگین سنی 80/2 ± 9/21 سال (در محدوده 18 تا 30 سال) تشکیل داد که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه استرس تحصیلی (Academic stress questionnaire یا ASQ) بود. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های Independent t، ضریب همبستگی Pearson و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بر اساس یافته ها، بعد «دشواری محیط کار، خانواده و دانشگاه» بیشترین میانگین نمره (31/2 ± 02/4) و بعد «دشواری تعامل در دانشگاه» کمترین میانگین نمره (84/1 ± 61/2) منابع استرس را به خود اختصاص داد. بین سن و بعد «دشواری محیط کار، خانواده و دانشگاه» ارتباط منفی معنی داری مشاهده شد (026/0- = r، 01/0 = P). میانگین نمره دانشجویان سال دوم در ابعاد «دشواری عملکرد تحصیلی در کلاس» (03/0 = P) و «دشواری عملکرد تحصیلی در بیرون کلاس» (04/0 = P) به طور معنی داری از سایر ابعاد بیشتر بود. بیشترین منابع استرس در بعد «دشواری محیط کار، خانواده و دانشگاه» مشاهده شد و این بعد در افراد جوان تر اهمیت بیشتری داشت.
توصیه می شود در برنامه های آموزشی و مشاوره ای دانشجویان به این موضوع مهم توجه بیشتری شود.