بررسی آزمایشگاهی عوامل موثر بر پایداری فوم سورفکتانتی در حضور حلال کمکی و تاثیر آن بر بازیافت نفت

تزریق فوم در فرآیندهای ازدیاد برداشت نفت یکی از انواع روش های ازدیاد برداشت شیمیایی می باشد. در این روش علاوه بر مواد فعال سطحی، از برخی افزونه شیمایی در جهت پایین آوردن کشش بین سطحی آب و نفت استفاده می شود که منجر به محرک کردن نفت به جامانده حاصل از مراحل اولیه و ثانویه بازیافت نفت می شود. ایجاد فوم سبب دستیابی به نسبت تحرک پذیری کمتر از 1 و در نتیجه بهبود ضریب جاروبی حجمی می شود. در تزریق فوم، یکی از پارامترهای موثر در افزایش بازیافت نفت پایداری فوم تولیدی می باشد. ایجاد پایدارترین فوم با استفاده از گزینش نوع و غلظت بهینه مواد شیمیایی یکی از اهداف پژوهش های حال حاضر بر روی این نوع ازدیاد برداشت است. در این مطالعه اثر غلظت نمک، غلظت سورفکتانت، نوع حلال کمکی و غلظت حلال های کمکی بر روی پایداری فوم بررسی شد. در حلال های کمکی متفاوت، بهینه ی پایداری بدست آمد و از آن در عملیات تزریق نفت برای بررسی تاثیر آن بر بازیافت نفت استفاده شد. از بوتریک اسید به عنوان یک حلال کمکی جایگزین در کنار 1-بوتانول استفاده شده است. بالاترین پایداری در فوم هایی که از بوتریک اسید به عنوان حلال کمکی استفاده شد به دست آمد. حداکثر میزان بازیافت نفت در استفاده از حلال کمکی 1-بوتانول حاصل شد که برابر با 44% نفت درجای موجود در مغزه می باشد که با استفاده از روش سیلاب زنی با آب برداشت نشده بود و نشان از توانایی بالای این روش در ازدیاد برداشت نفت می باشد.