تاثیر مواجهه با محیط تحت تقویت شده آکوستیک بر دستگاه شنوایی

مقدمه و اهداف میلیون ها انسان در سراسر جهان در هر سنی از افت شنوایی حسی عصبی رنج می برند که در معیارهای متعارف جاری درمانی برای آنها مطرح نیست و در صورت وجود افت قابل توجه، سمعک با درجات متفاوتی از توفیق تجویز می شود. بررسی های اخیر روشی جهت تغییر شدت و دوره زمانی افت شنوایی پیش رونده حسی عصبی به صورت مواجهه با سطوح تقویت شده تحریک کنترل شده آکوستیک یا محیط آکوستیک تقویت شدهAugmented Acoustic Environment (AAE) را مطرح کرده اند. این پدیده در مقوله های بسیاری از جمله مقابله با پیرگوشی و سایر موارد کم شنوایی حسی عصبی پیش رونده، کاهش آسیب های وارده به دستگاه شنوایی پس از رخداد کم شنوایی ناشی از نویز و افزایش مهاجرت سلول های بنیادی پیوند شده به منطقه آسیب دیده شنوایی بررسی شده است. عوامل مختلفی از قبیل سن، جنس و هورمون های جنسی، محل اثر (حلزون یا AVCN)، محتوای فرکانسی AAE، سازمان دهی تونوتوپیک و حساسیت شنوایی در پاسخ به AAE در تعیین تاثیر مثبت، منفی و یا حتی خنثی AAE بر حلزون یا AVCN نقش مهمی دارند.
مواد و روش ها در مقاله حاضر مروری برخی مباحث مطرح شده در خصوص «اثرات محیط تحت تقویت آکوستیک بر عملکرد دستگاه شنوایی» در مقالات از بانک های اطلاعاتی Scopus، PubMed، Google scholar، Sciencedirect ازسال های 1988 تا 2014 انتخاب و بررسی شدند.
نتیجه گیری توجه به عوامل تعیین کننده میزان سودمندی AAE در رابطه با استفاده از سمعک (که نوعی AAE محسوب می شود) یا کنترل نویز محیطی در افراد مواجه با خطر افت شنوایی کاربردهای واضحی دارد. در تجویز سمعک این احتمال وجود دارد که تقویت فرکانس های مناطق آسیب دیده حلزون می تواند تاثیرات محیطی و مرکزی (مثبت یا منفی) مشابه با موارد گزارش شده در تقویت محیط آکوستیک در مطالعات داشته باشد.