تاثیر تمرین دستکاری بر دست برتری کودکان با اختلال های طیف اتیسم

اختلال های طیف اتیسم، اختلال های شناختی و عصبی-رفتاری بوده و شامل سه ویژگی اصلی اختلال در اجتماعی شدن، اختلال در ارتباطات کلامی و غیرکلامی و الگوهای محدود و تکراری رفتار می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر تمرین دستکاری بر دست برتری دانش آموزان با اختلال های طیف اتیسم انجام شد.
مواد و روش ها روش پژوهشی تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل همه ی دانش آموزان 7 تا 14 ساله با اختلال های طیف اتیسم شهر شیراز در سال تحصیلی 94-93 بود؛ پس از مشخص شدن مدرسه توسط اداره آموزش و پرورش، از کلیه دانش آموزان 7 تا 14 ساله ی این مدرسه پیش آزمون گرفته شد، سپس 20 نفر (5 دختر و 15 پسر) از این افراد که دارای ملاک پژوهش بودند، به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش مداخله تمرینات دستکاری را در 24 جلسه دریافت کردند درحالی که گروه کنترل فقط فعالیت های رایج در مدرسه را انجام می دادند. در پایان برای هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. از پرسش نامه دست برتری ادینبورگ برای سنجش دست برتری استفاده شد.
یافته ها تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس نشان داد که میانگین دست برتری در گروه آزمایش به طور معناداری افزایش یافته است (05/0P≤).
نتیجه گیری یافته ها نشان داد که تمرینات دستکاری دست برتری دانش آموزان با اختلال های طیف اتیسم را بهبود می بخشد. بنابراین پیشنهاد می شود با طراحی روش های مناسب و اجرای تمرینات دستکاری جهت بهبود دست برتری دانش آموزان مبتلا به اختلال های طیف اتیسم اقدام شود.