اثر بازخورد هنجاری بر کنترل تعادل و همسانی عملکرد عضلانی در سطوح متغیر دشواری تکلیف

مقدمه و اهداف توجه صرف به شاخص های روان شناختی و خلاء اطلاعات فیزیولوژیکی در خصوص مکانیسم اثرگذاری بازخورد هنجاری بر عملکرد در تکالیفی با دشواری بالا (اغتشاش در حس بینائی و عمقی) خصوصا در تکالیف تعادلی، زمینه ساز پژوهش حاضر شد؛ لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر بازخورد هنجاری بر کنترل تعادل و همسانی عملکرد عضلانی در سطوح متغیر دشواری تکلیف در افراد مبتدی بود.
مواد و روش ها پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. 20 آزمودنی (با میانگین سنی 59/23±30/1) به صورت در دسترس و به طور تصادفی در دو گروه هنجاری مثبت و کنترل قرار گرفتند. مرحله اکتساب شامل اجرای 160 کوشش (10×16) در مدت 4 روز بود. پس آزمون عملکرد، پس از آخرین جلسه تمرین برگزار شد. افراد در گروه بازخورد هنجاری مثبت، اطلاعاتی بهتر از میانگین عملکردی خود در هر بلوک تمرینی دریافت می کردند. شاخص های کنترل قامت و فعالیت الکتریکی عضلات به وسیله سیستم تعادل سنج بایودکس و تکنیک الکترومایوگرافی و دستگاه مگاوین به دست آمد. از آزمون تحلیل واریانس مرکب با اندازه گیری مکرر و آزمون تحلیل کوواریانس به منظور بررسی تفاوت گروه ها در شاخص تعادلی و الکترومایوگرافی عضلات استفاده شد.
یافته ها نتایج، برتری گروه بازخورد هنجاری مثبت (31/0±45/1M=) نسبت به گروه کنترل (24/1±97/5M=) را در شاخص های تعادلی (004/0P=) و همسانی عملکردی عضلات راست رانی (007/0P=) و سرینی میانی (04/0P=) در سطوح متغیر دشواری تکلیف نشان داد.
نتیجه گیری یافته های پژوهش حاضر نشان داد که بازخورد هنجاری مثبت به عنوان یک پلاسیبو روان شناختی می تواند کارکرد انگیزشی مهمی را مستقیما در سطح تغییرات فیزیولوژیکی کنترل تعادل و همسانی عملکرد عضلانی داشته باشد.