مقایسه منتخبی ازفاکتورهای بیومکانیکی مرتبط با خطر سقوط در زنان سالمند

هدف از تحقیق حاضر مقایسه قدرت و دامنه حرکتی اندام تحتانی در بین زنان سالمند با و بدون خطر سقوط بود.
تحقیق حاضر از نظر نوع تحقیق مقطعی و از نظر ماهیت کاربردی بود. نمونه ها در دو گروه با سابقه سقوط و بدون سابقه سقوط طبقه بندی شدند. حداکثر قدرت ایزومتریک عضلات پلنتارفلکسورمچ پا ، دورسی فلکسور مچ پاو عضله چهار سر ران توسط دینامومتر دستی، و دامنه حرکتی پاسیو دورسی فلکشن مچ پا و اکستنشن مفصل ران توسط گونیامتر یونیورسال ارزیابی شدند. تحلیل آماری با استفاده از آزمون t مستقل و توسط نرم افزار SPSS انجام شد.
یافته های تحقیق نشان داد که حداکثر قدرت ایزومتریک عضلات چهار سر ران و پلنتار فلکسور مچ پا و دامنه حرکتی پاسیو دورسی فلکشن مچ پا و اکستنشن مفصل ران در زنان سالمند با سابقه سقوط نسبت به سالمندان بدون سابقه سقوط به طور معنی داری کمتر بود، در حالی که قدرت عضلات دورسی فلکسور تفاوت معنی داری نداشت.
کاهش حداکثر قدرت ایزومتریک عضلات چهار سر ران و پلنتارفلکسورهای مچ پا، دامنه حرکتی اکستنشن مفصل ران و دورسی فلکشن مچ پا جزء فاکتورهایی بودند که در سقوط زنان سالمند بالای 65 سال نقش اساسی داشتند. لذا در برنامه های اصلاحی و توانبخشی ورزشی مربوط به این افراد باید این فاکتورها را در نظر گرفت.