انتشار گروهی

در مقالات قبلی، پیرامون تعریف نویسنده، معیارهای نویسندگی، انواع نویسنده، مناقشه های نویسندگی و چگونگی حل چنین مناقشه هایی به تفصیل صحبت کرده ایم [3-1]. هدف از نگارش این سخن سردبیری، بحث پیرامون پدیده انتشار گروهی (Group Publishing) است. در این پدیده، اعضا یک گروه تحقیقاتی، برای نمونه اعضای هیئت علمی یک دپارتمان که ممکن است علائق پژوهشی مشترکی داشته باشند، به هنگام نگارش هر مقاله و صرف نظر از میزان مشارکت (Contribution) هریک از همکاران، نام وی را به عنوان نویسنده آن مقاله ذکر می کنند [4].
این نکته منجر به افزایش تعداد مقالات هر یک از اعضای آن دپارتمان می گردد، اما به پدیده غیراخلاقی نویسنده میهمان (Guest author) دامن می زند [1]. به عبارت دیگر، در این پدیده ممکن است اسم افرادی در فهرست نویسندگان یک مقاله درج گردند که هیچ گونه مشارکتی در انجام آن کار تحقیقاتی و نگارش مقاله حاصل از آن نداشته اند.
والاس (Wallace) و سیرسما (Siersema) در مقاله خود با عنوان اخلاق در چاپ Ethics in publication سناریوی جالبی را در زمینه انتشار گروهی و نویسنده میهمان به این شرح مطرح می نمایند: «فرض کنید که شما در زمره نویسندگان مقاله ای بوده اید که جهت بررسی به یک مجله ارسال شده است. پس از بررسی اولیه، سردبیر مجله در خصوص مقاله ارسالی شما سوالی را مطرح نماید. اگر چنانچه شما به تنهایی قادر نباشید که به آن سوال پاسخ دهید، اسم شما نباید در زمره نویسندگان آن مقاله درج گردد [4].»