ارزیابی اثرات بهداشتی ناشی از مواجهه با ذرات معلق PM2.5 هوای شهر اصفهان با استفاده از مدل Air Q در سال1392

مطالعات اپیدمیولوژیک نشان داده اند که آلودگی هوا باعث شیوع بیماری هایی مانند مشکلات تنفسی و قلبی، کاهش عملکرد ریه، برونشیت مزمن و مرگ می شود. هدف این مطالعه برآورد اثرات بهداشتی و مرگ زودرس ناشی از PM2.5 در شهر اصفهان در سال 1392 بوده است.
این مطالعه از نوع اکولوژیک بود. اطلاعات یک ساله PM2.5 ایستگاه های پایش استانداری، خواجو و الیادران از سازمان حفاظت محیط زیست و اطلاعات اپیدمیولوژیک از مرکز بهداشت استان تهیه و جهت برآورد اثرات PM2.5 بر سلامت مردم از نرم افزار Air Q پیشنهادی سازمان بهداشت جهانی (WHO) استفاده گردید.
نتا یج: بیشترین و کمترین غلظت PM2.5 به ترتیب به ایستگاه های استانداری و خواجو مربوط می شد. غلظت متوسط سالیانه، متوسط زمستان، متوسط تابستان و صدک 98 PM2.5 در شهر اصفهان به ترتیب برابر با 64/76، 93/81، 37/71 و 3/204 μg/m3 بوده است. تعداد کل موارد مرگ منتسب با بروز پایه 5/683 نفر در 105 نفر و با خطر نسبی 011/1، 015/1 و 019/1 به ترتیب 733، 978 و 1213 نفر در سال بوده است.
این مطالعه نشان داد 1/8 درصد از کل مرگ و میرهای غیر اتفاقی ثبت شده در سال 1392 در شهر اصفهان منتسب به PM2.5 است. میانگین غلظت PM2.5 در فصل سرما به دلیل وجود اینورژن حرارتی و اضافه شدن مصارف سوخت برای مقاصد گرمایشی بیشتر از میانگین غلظت آن در فصل گرما به دست آمد. لذا اقدامات کنترلی در جهت کاهش انتشار آلاینده ها به طور قابل توجهی منجر به کاهش میزان مرگ و میر ها می شود.