بررسی میزان اختلال استرس پس از سانحه در بازماندگان جنگ

هدف از این پژوهش بررسی میزان اختلال استرس پس از سانحه در بازماندگان جنگ تحمیلی می باشد.
افراد نمونه از روش نمونه گیری شبکه ای (گلوله برفی) انتخاب و تعداد 412 نفر از این نمونه بر اساس شهرستانهای محل سکونت انتخاب و پرسشنامه بین آنها توزیع گردید سپس بر اساس نقطه برش پرسشنامه کلیه افراد بالای نقطه برش انتخاب و از آنان مصاحبه به عمل آمد. سوالات پژوهشی هر کدام یک به یک تجزیه و تحلیل و نتایج آن تفسیر شد. همچنین میزان اختلال در بازماندگان و ارتباط آن با شغل و تحصیلات افراد از طریق رتبه بندی بر حسب امتیازات شاخص استرس پس از سانحه با استفاده از آزمون T بدست آمده و داده ها با استفاده از آزمون ANOVA تحلیل شدند.
طبق نتایج، در افراد جانباز 51 درصد اختلال استرس پس از سانحه در میزان متوسط، در ایثارگران 9/69 درصد اختلال استرس پس از سانحه در میزان خفیف و در افراد آزاده 1/79درصد اختلال استرس پس از سانحه در میزان متوسط وجود دارد. بین میزان اختلال استرس پس از سانحه و شغل رابطه مثبت و معنی داری بدست نیامد. همچنین بین میزان اختلال استرس پس از سانحه و تحصیلات نیز ارتباط مثبت و معنی داری دیده نشد.
نتایج نشان داد میزان اختلال استرس پس از سانحه در افراد آزاده و جانباز بیش تر از بقیه بوده و بین این اختلال و شغل و میزان تحصیلات رابطه ای دیده نمی شود.