تحلیل سیاست گذاری نظام مراقبت سلامت ایران در رابطه با حرفه پرستاری

مطالعه حاضر بخشی از یافته های یک تحلیل محتوای کیفی تماتیک در تلاش جهت تبیین نقش و جایگاه پرستاری از دیدگاه مدیران نظام مراقبت سلامت ایران بود که در آن یکی از درون مایه های استخراج شده با عنوان «سیاست گذاری نامناسب نظام مراقبت سلامت» بررسی شد. نتایج پژوهش بخشی از تلاش برای توسعه مدل آموزش پرستاری بر اساس تبیین نقش و جایگاه پرستاری در نظام مراقبت سلامت ایران می باشد.
در این پژوهش از روش تحلیل محتوای کیفی تماتیک استفاده گردید. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، 6 نفر از مدیران و خبرگان نظام مراقبت سلامت به عنوان مشارکت کننده انتخاب شدند و جهت جمع آوری اطلاعات، مصاحبه ساختار یافته مورد استفاده قرار گرفت.
در رابطه با درون مایه «سیاست گذاری نامناسب نظام مراقبت سلامت در رابطه با حرفه پرستاری»، در مجموع 5 طبقه و 14 زیرطبقه استخراج گردید.
سیستم مراقبت سلامت ایران شاهد تغییرات عمیقی در دهه اخیر بوده است. با وجود این پیشرفت، سیستم در حال حاضر با چالش های زیادی در یکی از زیرسیستم های مهم آن، یعنی پرستاری مواجه می باشد. سیاست گذاری نظام مراقبت سلامت ایران در رابطه با حرفه پرستاری نامناسب است و به نظر می رسد عواملی مانند نبود گفتمان متقابل بین پرستاری با سایر نهادهای نظام مراقبت سلامت، عدم تمایل این نهادها به شناخت پرستاری و عدم دخالت پرستار در سیاست گذاری های مرتبط با رشته به دلیل تعارض منافع نیز در آن دخیل باشد. نامشخص بودن گستره مراقبت های پرستاری در عرصه خدمات، تربیت رشته های موازی با پرستاری، عدم تمایز در ارایه خدمت در درون رشته پرستاری، عدم تطابق ارایه خدمت با پرداخت دستمزد پرستار، کم توجهی نظام مراقبت سلامت به اهمیت خدمات پرستاری و در اولویت دوم قرار گرفتن مسوولیت های حرفه ای پرستاری در مقابل مسوولیت های غیر مرتبط مانند اعتبار بخشی، از نتایج تحلیل حاضر بود.