بررسی اثر سمیت سلولی و آنتی اکسیدانی کرایزین بر سلول های بنیادی اسپرماتوگونی جداشده از نوزاد موش کوچک آزمایشگاهی

تاکنون گیاهان زیادی در درمان ناباروری مورد استفاده قرار گرفته اند. مطالعات نشان داده اند که کرایزین به عنوان یک متابولیت فعال موجود در شهد برخی گیاهان عملکرد تولید مثلی حیوانات را بهبود می بخشد. بنابراین، هدف این پژوهش بررسی اثر کرایزین بر روی سلول های بنیادی اسپرم ساز موش کوچک آزمایشگاهی است.
در این پژوهش تجربی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی موش سوری در محیط DMEM/F12 کشت شده با غلظت های مختلف کرایزین (5/2، 5، 10، 20 و 40 میکروگرم بر میلی لیتر) به مدت 6 و 12 روز تیمار شدند. سپس، سمیت توسط آزمون های MTT، اکردین اورنج/ پروپودیوم ایداید، DAPI و ظرفیت آنتی اکسیدانی توسط آزمون DCF-DA مورد بررسی قرار گرفت.
کرایزین در غلظت های زیر 5 میکروگرم سمیت معنی داری بر سلول های بنیادی اسپرم ساز اعمال نکرد (0/05>P). در مقابل زیستایی این سلول ها تحت تاثیر دوزهای 10، 20 و40 میکروگرم بر میلی لیتر کرایزین در روز 6 پس از کشت به میزان 30، 45 و 56 درصد (05/0P<* و 001/0P<***) و در روز 12 به میزان 44، 56 و 65 درصد کاهش معنی دار یافت (0/05

نتیجه گیری

کرایزین در غلظت های پایین می تواند اثر حفاظتی روی سلول های بنیادی اسپرم ساز موش سوری داشته باشد که از طریق افزایش زیستایی سلول ها، کاهش آپوپتوز سلول ها و مهار رادیکال های آزاد اثر خود را ایفا می کند.