اثربخشی گروهی آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش احساس تنهایی در سالمندان با سندرم آشیانه خالی

افزایش طول عمر، کیفیت زندگی و توانایی فرد برای زندگی مستقل را تحت تاثیر قرار داده و او را نیازمند مراقبت وحمایت دیگران می نماید. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش احساس تنهایی در سالمندان با سندرم آشیانه خالی انجام شد.
روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری مطالعه حاضر شامل کلیه ی مراجعه کنندگان سالمند با سندرم آشیانه خالی به مرکز مشاوره کلینیک مهرآور در تابستان 1395 بود. تعداد 30 نفر که واجد شرایط شرکت در مطالعه بودند با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه ی تصادفی در دو گروه ) 15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه گواه( جایگزین شدند. 8 جلسه ی 90 دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در طی 2 ماه برای گروه آزمایش به صورت گروهی انجام گرفت. تمام شرکت کننده ها قبل و بعد از درمان، پرسشنامه ی احساس تنهایی را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-22 و تحلیل واریانس چند متغیره (مانکوا) استفاده شد.
نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اثر معنی داری بر احساس تنهایی (002/0 P=، 63/11F=) دارد و باعث کاهش خرده مقیاس خانوادگی (003/0 P=، 24/10F=)، خرده مقیاس عاطفی (001/0 P=، 65/14F=) و خرده مقیاس دوستان (001/0 P=، 50/13F=) در بین سالمندان با سندرم آشیانه خالی شده است
جدی ترین خطری که هر فرد سالمند را تهدید می کند در انزوا قرار گرفتن او از سوی اطرافیان است. در این حالت شخص امکان ایجاد ارتباط صمیمی و نزدیک با دیگران را از دست می دهد. تنهایی به تدریج فرد سالخورده را دچار مشکلات روانی می کند. در نتیجه لزوم کاربست درمان های متمرکز بر مشکلات خلقی و عاطفی سالمندان به ویژه کاهش احساس تنهایی ضروری می باشد.