بررسی تنوع ژنتیکی تعدادی از ژنوتیپ های زراعی و وحشی جو با استفاده از نشانگرهای مولکولی AFLP

در این مطالعه،از نشانگرهای مولکولیAFLP برای بررسی تنوع ژنتیکی بین 24 ژنوتیپ جو استفاده شد. هشت ترکیب آغازگری EcoRI/Tru1I، در مجموع 332 نوار قابل امتیازدهی ایجاد کردند که 292 عدد (15/89 درصد) از آن ها چند شکل بودند. تنوع ژنتیکی محاسبه شده با روش نی در محدوده 38/0-29/0 بود.شباهت ژنتیکی ژنوتیپ ها نیز بین 20/0 تا 56/0 متغیر بود. بیشترین و کمترین درصد چندشکلی به ترتیب در ترکیب های آغازگریACG- Tru1I+CGA+EcoRI،(47/0درصد) و EcoRI+ACT - Tru1I+CCG، (26/0 درصد) به دست آمد. دندروگرام حاصل از تجزیه خوشه ایبا استفاده از ضریب تشابه جاکارد و روشUPGMA ژنوتیپ ها را به چهار گروه اصلی تقسیم کرد. در گروه های اول و دوم ژنوتیپ های شش ردیفه و در گروه های سوم و چهارم ترکیبی از ژنوتیپ های شش ردیفه و دو ردیفه قرار گرفتند. بر اساس ماتریس ضرایب شباهت، کمترین فاصله ژنتیکی بین رقم نیمروز و ژنوتیپ جمعیتی خراسان رضوی و نیز بین نمونه جمعیتیTN2173کرج و لاین EB-86-3 مشاهده شد. ژنوتیپ جمعیتی تیل آباد و تلاقی (F1)ALISOS/CI03909-2 نیز بیشترین فاصله ژنتیکی را نشان دادند. با توجه به مشاهده میزان بالای چندشکلی در بین ژنوتیپ های مطالعه شده در این تحقیق می توان از نشانگر AFLP و به ویژه ترکیب آغازگری ACG- Tru1I+CGA+EcoRIکه درصد چند شکلی بالاتری را تولید کرد، به عنوان یک ابزار توانمند در تمایز ژنوتیپ های نزدیک و سایر برنامه های اصلاحی جو استفاده کرد.