بررسی شاخص های کیفیت زندگی فردی - اجتماعی در فضاهای شهری با تاکید بر جنسیت (مطالعه موردی: شهر سنندج)

رشد سریع شهرنشینی و بیتوجهی به ابعاد کیفی زندگی انسان، پیامدهای نامطلوبی بر سلامت فردی و اجتماعی جامعه و زندگی شهری گذاشته است. سنجش کیفیت زندگی در شهرها از دیدگاه مردان و زنان متاثر از عوامل بیرونی نظیر فناوری تولید، زیرساختها و روابط اجتماعی و…، و عوامل درونی نظیر نهادهای اجتماعی، محیط زیست و… است. امروزه ضرورت بازنگری در رویکردها و سیاستهای شهری، با اهداف اصلاح بنیادی نابرابری جنسیتی مورد توجه قرار گرفته است. هرچند برنامهریزی شهری تاکنون به این تفاوت ها بیتوجه بوده است. لذا، هدف این پژوهش، ارزیابی کیفیت زندگی فردی و اجتماعی در فضاهای شهری با تاکید بر جنسیت در شهر سنندج میباشد، که ابعاد و مولفه های آنها از طریق نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد از دیدگاه زنان، ابعاد مشارکت، دسترسی، آگاهی و امکانات از کیفیت «ضعیف» ابعاد عملکرد، آسایش فیزیکی، زیبایی و ایمنی از کیفیت «متوسط» ، و ابعاد آسایش روانی و هویت از کیفیت «بالا» برخوردارند. همچنین از دیدگاه مردان، ابعاد عملکرد، مشارکت، آسایش فیزیکی، دسترسی و امکانات از کیفیت «ضعیف» ، ابعاد آسایش روانی، زیبایی و آگاهی از کیفیت «متوسط» ، و ابعاد هویت و ایمنی از کیفیت «بالا» برخوردار بودند. همچنین با استفاده از آزمون رتبه بندی فریدمن، به رتبه بندی مطلوبیت شاخص ها، پرداخته شد. نتایج نشان داد از دیدگاه زنان، شاخص های مربوط به هویت با (9. 33) مطلوب ترین شاخص؛ و شاخص های مربوط با مشارکت (2. 12) نامطلوب ترین شاخص هستند. همچنین از دیدگاه مردان، شاخص های مربوط به هویت با (9. 74) مطلوب ترین شاخص و شاخص های مربوط به مشارکت با (2. 04) نامطلوب ترین شاخص هستند.