تاثیر پیش سرد کردن بر پایداری میکروبی و برخی ویژگی های فیزیکوشیمیایی دو رقم توت فرنگی طی دوره انبارداری

توت فرنگی میوه ای فساد پذیر، حساس به آلودگی های میکروبی، آسیب های مکانیکی و نابسامانی های فیزیولوژیک است. حرارت مزرعه و حرارت ناشی از تنفس دو عامل تاثیر گذار در کیفیت پس از برداشت این میوه می باشند. لذا سرد کردن توت فرنگی بلافاصله پس از برداشت با هدف افزایش ماندگاری و بهبود خصوصیات کیفی آن ضروری است. این تحقیق به منظور بررسی اثر پیش سرد کردن بر خصوصیات میکروبی و فیزیکوشیمیایی دو رقم توت فرنگی طی دوره انبارداری انجام گرفت.
پس از برداشت و بسته بندی دو رقم توت فرنگی (کویین الیزا و محلی کردستان)، از هر رقم، نیمی از بسته ها پس از نگهداری در مزرعه و نیمه دیگر پس از پیش سرد کردن به سردخانه (دمای یک درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 90 درصد) منتقل شدند. پایداری میکروبی و خصوصیات فیزیکو شیمیایی (افت وزن، اسید آسکوربیک، محتوی آنتوسیانین، فنل کل، ظرفیت ضد اکسایشی، اسیدیته، pH و کل مواد جامد محلول) توت فرنگی های پیش سرد شده در مقایسه با نمونه های بدون پیش سرد هر چهار روز یکبار طی 20 روز انبارداری به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی و در سه تکرار ارزیابی گردید.
آلودگی میکروبی، افت وزن و میزان نابودی اسیدآسکوربیک، در توت فرنگی های پیش سرد شده در مقایسه با بدون پیش سرد تا 20 روز پس از انبارمانی، کاهش معنی داری (p <0.05) را نشان داد. همچنین، اسیدیته کل، کل مواد جامد محلول، محتوی آنتوسیانین، فنل کل و ترکیبات ضد اکسایشی در توت فرنگی های پیش سرد شده در مقایسه با بدون پیش سرد افزایش معنی داری (p <0.05) نشان داد.
به کارگیری پیش سرد کردن در توت فرنگی های رقم کویین الیزا در مقایسه با رقم محلی کردستان در کاهش آلودگی های میکروبی، افت وزن و همچنین ممانعت از افت ویژگی های بیوشیمیایی تاثیر گذارتر می باشد.