شیوع کمبود ویتامین D در زنان باردار ایران: مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز

کمبود ویتامین D (Vitamin D deficiency، VDD) امروزه به صورت یک پاندمی تشخیص داده نشده درآمده است. در مطالعات مروری اخیر ارتباط این کمبود با بسیاری از بیماری های مادر و جنین نشان داده شده است. لذا مطالعه ی حاضر با هدف تعیین شیوع VDD در زنان باردار ایران انجام شد.
مطالعه حاضر براساس بیانیه ی PRISMA برای مطالعات مرور سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد. دو نفر از پژوهشگران به طور مستقل پایگاه های ملی و بین المللی شامل Magiran، Iranmedex، SID، Medlib، Scopus، PubMed، ScienceDirect ، Cochrane، Web of Science و موتورجستجوی Google Scholar را با استفاده از کلید واژه های Mesh تا مرداد 1395 جستجو کردند. پس از بررسی معیارهای ورود/خروج و ارزیابی کیفی، داده ها براساس مدل اثرات تصادفی با نرم افزار Comprehensive meta-analysis ver 2 ترکیب شدند.
در 18 مطالعه، 5572 زن باردار با میانگین سنی 31/0±01/27 سال مورد بررسی قرار گرفت. شیوع VDD در زنان باردار ایران بر اساس نقطه ی برش 10، 20 و 30 ng/ml به ترتیب 41.9% (فاصله اطمینان 95%: 54.3-30.4)، 68.6%(فاصله اطمینان 95%: 50.3-82.5) و 84.4%(فاصله اطمینان 95%: 74.2-91.1) برآورد گردید. بیشترین شیوع VDD برحسب سه ماهه حاملگی با نقطه ی برش 10، 20 و 30 ng/ml به ترتیب در سه ماهه ی دوم ((85.0-36.7)61.9)، سه ماهه ی اول ((90.8-87.8)89.4) و سه ماهه ی سوم ((93.6-74.5)86.7) بود.
شیوع VDD در مادران ایرانی بسیار بالا می باشد، لذا پرداختن به مسئله VDD در این گروه باید یک اولویت بهداشتی در ایران باشد. به منظور پیشگیری از عوارض VDD در مادران، مداخلات مناسب در طول دوران بارداری ضروری به نظر می رسد.