ویژگی های ژئوشیمیایی و بافتی پلاژیوکلاز، شواهدی از فرایندهای وابسته به سیستم های باز: بررسی موردی آتشفشان بزمان (جنوب شرق ایران)

ویژگی های ژئوشیمیایی و بافتی درشت بلور های پلاژیوکلاز در آندزیت و بازالت های آتش فشان بزمان (از کمان آتشفشانی مکران) شواهدی از برهمکنش ماگمای بازالتی و ماگمای آندزیتی را در مخزن ماگمایی ارائه می دهند. فنوکریست های پلاژیوکلاز هم در آندزیت و هم بازالت ها متشکل از سه بخش هسته، گوشته و پوسته هستند و محتوای انورتیت در هسته و گوشته ی آن ها مشابه اند (An39-60). هسته های فنوکریست های پلاژیوکلاز که به نظر می رسد در تعادل با ماگمای آندزیتی تبلور یافته ، الگوهای مختلفی از منطقه بندی را به نمایش می گذارند. محتوای عناصر فرعی (Fe، Mg، Sr، و Ba) در مناطق مختلف هسته این بلورها گاه ثابت و گاه از محتوای انورتیت پلاژیوکلاز پیروی می کنند و می توانند نشانگر فرایندهای دینامیکی درون مخزن ماگمایی حین شکل گیری هسته در ماگمای آندزیتی باشند. شکل گیری بافت های واجذبی و خلیجی در حاشیه هسته، و سپس تغییر الگوی توزیع عناصر Sr و Ba، جهش ناگهانی محتوای انورتیت (حدود An40 تا An60)، Fe و Mg همراه با شکل گیری گوشته ی دارای بافت غربالی روی هسته در پاسخ به تغییر دما و ترکیب ماگما در اثر تزریق ماگمای بازالتی به مخزن ماگمایی رخ داده است. افزایش انورتیت در پوسته ی پلاژیوکلازهای ماگمای بازالتی (از An53 به An74) و کاهش محتوای انورتیت در پوسته ی پلاژیوکلازهای ماگمای آندزیتی (از An69 به An53) نشان می دهند که دو ماگما در مراحل نهایی تبلور پلاژیوکلاز در اثر عواملی نظیر صعود ماگما هویت شیمیایی متمایز خود را یافته اند. این شواهد همراه با گردشدگی حاشیه میکروفنوکریست های پیروکسن و منطقه بندی ضعیف در آن ها نشان از تغذیه اتاقک ماگمایی با ماگمای بازالتی دارد که چه به صورت فیزیکی و چه به صورت شیمیایی با ماگمای آندزیتی بر همکنش داشته است.