تغییر فعالیت آنزیم های سوپراکسید دیسموتاز و پراکسیداز تحت تاثیر انواع آب و دور آبیاری در گیاه زینتی پروانش

به منظور بررسی تاثیر آب مغناطیس شده روی گیاه زینتی پروانش، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با شانزده تیمار در سه تکرار اجرا شد. عامل های آزمایش شامل چهار نوع آب (آب شهر مغناطیس شده، آب شهر، آب چاه مغناطیس شده و آب چاه) و چهار دورهای آبیاری (دو روز یک بار، چهار روز یک بار، شش روز یک بار و هشت روز یک بار) بود. بنابر نتایج به دست آمده کمترین زمان تا گلدهی پروانش (20/45 روز)، بیشترین شمار گل (96/17 گل)، بیشترین شمار برگ (88/165)، بیشترین شمار شاخه (44/17)، بیشترین ارتفاع بوته (71/21 سانتی متر) و همچنین بیشترین قطر ساقه گل دهنده (95/6 میلی متر) و کمترین نشت یونی (96/55 درصد) در تیمار آبیاری دو روز یک بار با آب شهر مغناطیس شده به دست آمد. تیمارهای آبیاری دو روز یک بار با آب چاه و شهر مغناطیس شده به ترتیب با 19/6 و 25/6 نانومول در هر گرم وزن تر کمترین و آبیاری هشت روز یک بار با آب شهر و چاه مغناطیس نشده با 7/9 و 45/9 نانومول در هر گرم وزن تر بیشترین میزان مالون دی آلدئید را در بین تیمارها به خود اختصاص دادند. بیشترین و کمترین فعالیت سوپراکسیددیسموتاز به ترتیب مربوط به تیمارهای آبیاری هشت روز یک بار با آب چاه مغناطیس شده (75/59 واحد آنزیم در گرم وزن تر) و آبیاری هشت روز یک بار با آب چاه (86/10 واحد آنزیم در گرم وزن تر) بود. بیشترین فعالیت POD با 04/6 نانومول در هر گرم وزن تر در تیمار آبیاری شش روز یک بار با آب چاه مشاهده شد.