«فلسفه برای کودکان» و مهارت حل مسئله اجتماعی

هدف از پژوهش حاضر، تبیین تاثیر برنامه آموزشی «فلسفه برای کودکان و نوجوانان» (P4C) بر مهارت های حل مسئله اجتماعی در دانش آموزان است. این پژوهش به روش نیمه آزمایشی انجام گردید و جامعه آماری آن را تمامی دانش آموزان پسر دبیرستان های دوره دوم منطقه 6 شهر تهران را در برمی گرفت، که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچندمرحله ای، 60 دانش آموز پسر از دو کلاس دبیرستان شهید مطهری، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 30 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در ابتدا هر دو گروه به پرسش نامه تجدیدنظر شده حل مسئله اجتماعی (SPSI-R) پاسخ دادند. در مرحله بعد، گروه آزمایش طی 12 جلسه آموزشی نوددقیقه ای در قالب حلقه کندوکاو، تحت آموزش به روش« فلسفه برای کودکان و نوجوانان» قرار گرفتند و به گروه کنترل هیچ آموزشی ارائه نشد. پس از پایان جلسات آموزشی، مجددا پرسش نامه حل مسئله اجتماعی (SPSI-R) روی آزمودنی های هر دو گروه اجرا شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مشارکت در برنامه آموزشی «فلسفه برای کودکان و نوجوانان» منجر به بهبود مهارت کلی حل مسئله اجتماعی می گردد. این تاثیر به صورت معنادار در مولفه های حل منطقی مسئله، سبک اجتنابی و سبک بی دقتی/تکانشی به مسئله و جهت گیری منفی به مسئله و جهت گیری مثبت به مسئله قابل مشاهده شد.