تاثیر آموزش روش غنی سازی محیطی به والدین در بهبود ارتباط و اجتماعی شدن کودکان با اختلال طیف اتیسم

اتیسم نوعی اختلال عصبی_ تحولی دوران کودکی است. کودک با اختلال طیف اتیسم در مهارت های اجتماعی و ارتباطی با مشکلات گوناگونی مواجه است و رفتارهای تکراری و کلیشه ای بسیار دارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش روش غنی سازی محیطی به والدین در بهبود ارتباط و اجتماعی شدن کودکان با اختلال طیف اتیسم انجام شد.
روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون دارای گروه گواه و پیگیری بود. جامعه آماری شامل همه دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم شهر تهران در پایه های آمادگی تا پنجم با دامنه سنی 7 تا 12 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 20کودک با اختلال طیف اتیسم از مدرسه آیین مهرورزی انتخاب شده و به طورتصادفی در 2گروه آزمایش (10نفر) و گواه (10نفر) قرار گرفتند. در این پژوهش از سیاهه ارزیابی درمان اتیسم به عنوان ابزاری برای سنجش بهبودی کودکان استفاده شد. در ابتدا از هر 2گروه پیش آزمون گرفته شد، سپس گروه آزمایش در معرض روش مداخله ای غنی سازی محیطی به مدت (4ماه) قرار گرفت، بعد ازآن از هر 2گروه پس آزمون گرفته شد و پس از یک ماه مرحله پیگیری صورت گرفت، همچنین برای تحلیل داده ها از تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد.
نتایج نشان داد که آموزش روش غنی سازی محیطی به والدین در بهبود ارتباط و اجتماعی شدن کودکان با اختلال طیف اتیسم موثر بوده (05/0>p) و این تاثیر تا مرحله پیگیری ادامه داشت.
با توجه به مزایای مداخله والدین در درمان و اهمیت افزایش تعداد ساعات درمانی کودکان با اختلال طیف اتیسم پیشنهاد می شود این روش درمانی در کنار روش های مرسوم کودکان با اختلال طیف اتیسم به والدین به ویژه مادران آموزش داده شود.