بررسی برخورد رضاخان با مطبوعات با تکیه بر اسناد

در نظام های سیاسی غیردموکراتیک که اساسا با خصیصه تمرکز قدرت در دست شاه شناخته می شوند تلاش گروه های سیاسی- اجتماعی مخالف غالبا با اقدامات سرکوبگرانه دولت مواجه می شوند؛ در چنین نظام های سیاسی قبضهی قدرت و تداوم یافتن آن مرهون اقدامات گوناگون و اغلب غیردموکراتیکی است که از جانب رژیم حاکم صورت میگیرد. بر همین اساس در نظام سیاسی تمرکزگرای رضاشاه پهلوی نیز یکی از اقدامات صورت گرفته در جهت تحکیم قدرت سیاسی سرکوب و منقاد کردن مطبوعات و رسانه های عمومی بود که این اقدام اساسا در دو مرحله زمانی پیش از سلطنت و بعد از سلطنت و در قالب سه اقدام توقیف، سانسور و ایجاد مطبوعات دولتی صورت پذیرفت که نتیجهی بلافصل آن این بود که رژیم سیاسی بدون وجود مخالفانی که بتوانند ابراز مخالفت کنند به حیات خود ادامه دهد و از این رو قدرت خود را تحکیم بخشد.
در پژوهش حاضر از روش تاریخی در قالب و سنت جامعه شناسی سیاسی- تاریخی ایران در چهارچوب تحقیق اسنادی- کتابخانه ای استفاده شده است. آنچه که در نتیجهبررسی پژوهش حاضر حاصل شده است سرکوب شدن مطبوعات و رسانه های عمومی اغلب مخالف و تهی شدن فضای روشنگری عمومی در نتیجه اقدامات دولت بود که خود یکی از زمینه های تداوم دهنده دولت تمرکز گرای رضاشاه بود