مقایسه غلظت خونی مولیبدنیوم در بیماران مبتلا به سندرم متابولیک با و بدون دیابت نوع 2

در مطالعات مختلف، رابطه ای میان سندرم متابولیک و دیابت و اختلال در هموستاز عناصر کمیاب مشاهده شده است. این مطالعه، با هدف تعیین سطح مولیبدنیوم در خون کامل افراد مبتلا به سندرم متابولیک با دیابت و بدون دیابت طراحی گردید.
در این مطالعه ی مقطعی، 125 نفر در سه گروه سالم (40 نفر)، مبتلا به سندرم متابولیک بدون دیابت (45 نفر) و مبتلا به سندرم متابولیک با دیابت (40 نفر) مورد بررسی قرار گرفتند. غلظت مولیبدنیوم در نمونه ی خون کامل، پس از هضم اسیدی با اسید نیتریک (1 نرمال) و آب اکسیژنه (30 درصد)، به وسیله ی دستگاه جذب اتمی مجهز به کوره ی گرافیتی اندازه گیری و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS آنالیز شد.
غلظت مولیبدنیوم در خون کامل افراد مبتلا به سندرم متابولیک بدون دیابت (58/2 ± 72/4 میکروگرم بر لیتر) به طور معنی داری (050/0 > P) نسبت به گروه سالم (60/6 ± 15/7 میکروگرم بر لیتر) کمتر بود. همچنین، غلظت مولیبدنیوم خون کامل در افراد مبتلا به سندرم متابولیک با دیابت (94/3 ± 83/5 میکروگرم بر لیتر) نسبت به گروه سالم کمتر و نسبت به افراد سندرم متابولیک بدون دیابت بیشتر بود (050/0 > P برای هر دو).
سندرم متابولیک، غلظت مولیبدنیوم خون کامل را تحت تاثیر قرار می دهد. غلظت مولیبدنیوم خون کامل در افراد مبتلا به دیابت نسبت به گروه سالم کمتر است. بنابراین، غلظت مولیبدنیوم خون، می تواند با سندرم متابولیک و دیابت مرتبط باشد. مولیبدنیوم به عنوان یک عنصر تقلید کننده ی انسولین شناخته شده است. از این رو، مصرف غذاهای سرشار از عنصر مولیبدنیوم و یا تجویز مکمل های حاوی مولیبدنیوم در موارد کمبود آن، می تواند سودمند باشد.