بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه بر نشانه های بالینی و خودکارآمدی کودکان بیش فعال و کم توجه

اختلال بیش فعالی- کمبود توجه (Attention-deficit/hyperactivity disorder یا ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی است که باعث آسیب در ابعاد مختلف از جمله تحصیلی، اجتماعی و خانوادگی می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه بر نشانه های بالینی و خودکارآمدی کودکان بیش فعال و کم توجه بود.
این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی با دو گروه شاهد و مورد در سه مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری دو ماهه بود. 60 کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی- کمبود توجه که در نیمه ی دوم سال 1394 توسط روان پزشک اطفال در سطح شهر کاشان ارجاع شده بودند، به همراه مادرانشان انتخاب شدند. مادران، با استفاده از طرح بلوکی به طور تصادفی در دو گروه شاهد و مورد قرار گرفتند. کودکان این مادران در هر دو گروه با استفاده از پرسش نامه ی خودکارآمدی Morris (Roland-Morris disability questionnaire یا RMDQ) و پرسش نامه ی Swanson، Nolan و Pelham (Swanson، Nolan and Pelham-IV یا SNAP-IV) مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه مورد، 8 جلسه ی هفتگی آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه بر اساس شیوه نامه ی Kabat-Zinn دریافت کردند. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون Repeated measures ANOVA مورد تحلیل قرار گرفت.
افزایش خودکارآمدی هیجانی و اجتماعی و بهبود معنی دار علایم اختلال بیش فعالی- کمبود توجه در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد در مراحل پس آزمون و پی گیری مشاهده شد (001/0 > P).
آموزش فرزندپروری ذهن آگاهانه بر افزایش خودکارآمدی هیجانی و اجتماعی و کاهش علایم بیش فعالی و کمبود توجه کودکان تاثیر معنی داری دارد.