رمزگشایی ژنتیک زبان و تکلم: دیدگاه ژنتیکی بر عناصر عملکردی

مدت زمان مدیدی است که تصور می شود توانایی انسان برای کسب قابلیت زبان توسط ساختار ژنتیکی او کد می شود. با این حال، تنها به تازگی شواهد ژنتیکی متعددی برای اثبات اساس ژنتیکی احتمالی زبان در دسترس است. در طول دهه گذشته، واریانت های ژنتیکی مختلفی شناسایی شده اند که ممکن است افراد را به جنبه های مختلف اختلالات زبان مستعد کنند. اختلالات زبان و گفتار طیف گسترده ای از شرایط با فنوتیپ های هتروژن و همپوشان را پوشش می دهند که می توانند علل پیچیده ی ژنتیکی و محیطی داشته باشند.
ر وش بررسی: در این مطالعه مروری، جستجوی نظام مندی در پایگاه های الکترونیکی معتبر (Googlescholar، Pubmed، Sciencedirect و Scopus) انجام شد و مقالات انگلیسی مرتبط با موضوع به وسیله ی انتخاب کلمات کلیدی زبان، ژنتیک، ژن FOXP2، ژن های کاندید و غیره مورد جستجو و استخراج قرار گرفتند.
در این مقاله ی مروری، بحث می کنیم که چگونه شناسایی و مطالعه ی ژن های خاص، از جمله: FOXP2، CNTNAP2، FOXP1، DCDC2، DYX1C1، ROBO1، KIAA0319، ATP2C2، CMIP، CYP19A1، SRPX2، MRPL19، C2ORF3 و DOCK4، می تواند درک ما از سبب شناسی اختلالات تکلم و اساس بیولوژیکی اکتساب زبان را افزایش دهد.
شناسایی ژن های مرتبط با فنوتیپ های زبان و تکلم، و توصیف عملکردهای طبیعی و نابجای این ژن ها در سال های اخیر، جزئیات پیچیده ی مکانیسم های مولکولی و شناختی را مشخص کرده و دیدگاه ارزشمندی از اساس بیولوژیکی زبان ارائه کرده است.