دورنمای فرین های گرم ایران مبتنی بر برونداد مدل میان مقیاس منطقه ایی (REGCM4)

با ظهور و شدت یافتن پدیده گرمایش جهانی، توسعه راهبردهای کارآمد برای سازگاری با این پدیده امری ضروری قلمداد می گردد. این ضرورت در گام نخست درکی مناسبی از آسیب پذیری مناطق مختلف از دگرگونی های آب و هوایی به دست می آورد و متناسب با گنجایش های منطقه ایی راهبردهای سازگاری با دگرگونی های آب و هوایی را ارائه می کند. هدف از این پژوهش شناخت اثر گرمایش جهانی بر تغییرات میزان دماهای فرین بالا طی دهه های آینده در قلمرو ایران است. به این منظور داده های پایگاه EH5OM برای دوره 2015 تا 2050 میلادی به شکل دیدبانی های 3 ساعته (8 بار در روز) تحت سناریو A1B. از مرکز فیزیک ماکس پلانک بارگیری و با استفاده از مدل منطقه ایی REGCM4 ریزپیمانه شدند. سپس داده های ساعتی دمای هوا ریزپیمانه نمایی شده با تفکیک مکانی 27/0 × 27/0 درجه قوسی به میانگین روزانه تبدیل شدند که در نتیجه ماتریسی به ابعاد 2140×13140 بهدست آمد. برای شناسایی از روزهای فرین گرم از نمایه انحراف به نجار شده دما (NTD) بهره بردیم؛ به طوریکه داده های حاصل از خروجی مدل برحسب مقدار این نمایه و گستره حاکمیت گرما (NTD>0 ) مرتب گردیدند در گام بعدی 500 روز نخست که شرط (NTD>2) را برآورده کردند در حکم نمونه انتخاب شدند. نتایج نشان داد دورنمای فرین های گرم ایران بر اساس روش شبکه عصبی خودسازمانده (SOM) را می توان به 9 ناحیه تقسیم نمود. همچنین در دهه های آینده بیشینه گرماهای فرین در نیمه غربی و نوار ارتفاعی (کوهستان و کوهپایه) رخ خواهد داد به طوریکه فرین های دمایی در مناطق یادشده بیشتر از نواحی داخلی و سواحل جنوبی کشور خواهند بود. کمینه رخداد فرین گرم ایران مربوط به ناحیه دشت کویر و پس ازآن جنوب شرق کشور می باشد.