تجلی عرفان در غزلیات فروغی بسطامی

فروغی بسطامی شاعر دوره بازگشت ادبی است که بسیار استادانه، با پیروی از استادان سبک عراقی، برخی از مفاهیم عرفانی را در خدمت شعر خود گرفته است. فصاحت، روانی و شیوایی کلام از ویژگی های اصلی غزل عارفانه فروغی است. در این پژوهش کوشش می شود جایگاه مفاهیم عرفانی در غزلیات فروغی بسطامی مشخص شود. یافته های پژوهش نشان می دهد که «وحدت وجود» اساسی ترین ویژگی فکری فروغی در غزل عارفانه اوست. فروغی در پرداختن به مفاهیمی چون عشق روحانی و بر شمردن ویژگی های آن، رند و برخی از اصطلاحات عرفانی موفق بوده است. مقاله حاضر با تکیه بر ذکر نمونه ها و شواهد مستند و متناسب، به روش توصیفی – تحلیلی، تجلی و نمود مفاهیم عرفانی را در غزل فروغی، بررسی می کند.