بررسی میزان دیازینون منابع آب های زیرزمینی منطقه لواسانات براساس روش SPME (مطالعه موردی: لواسانات بزرگ و لواسانات کوچک)

گسترش کاربرد آفت کش های ارگانو فسفره در صنعت، کشاورزی و..، دیازینون را به یک معضل زیست محیطی تبدیل کرده است. باتوجه به اهمیت آب و اثراتی که آلودگی آب میتواند بر سلامت انسان و اکوسیستم های طبیعی داشته باشد، پایش کیفیت منابع آب از اهمیت بسزایی برخوردار است. لذا این پژوهش در راستای تعیین میزان آلودگی دیازینون آب های زیر زمینی و بررسی وضعیت کیفی آب در منطقه لواسانات صورت گرفت.
در محدوده مورد مطالعه، به طور تصادفی روستاهایی انتخاب شدند و 6 چاه در هر روستا ( در بالادست و پایین دست) نمونه برداری شد. پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه با بهره گیری از روشمیکرو استخراج فاز جامد، غلظت دیازینون آن ها اندازه گیری شد.
نتایج نشان داد که منابع آب های زیر زمینی در منطقه مورد مطالعه آلوده به دیازینون بوده و میزان این آلودگی در لواسانات کوچک نسبت به لواسانات بزرگ بیش تر است. روستای نیکنام ده و هنزک به ترتیب با غلظت دیازینون میانگین 792/13 و 328/13 میکرو گرم بر لیتر بیش ترین سهم در آلودگی منابع آبی زیرزمینی منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص دادند.
مقایسه میانگین دیازینون برآورد شده با استاندارد های جهانی نشان داد که میزان این آلودگی در تمامی روستاها با توجه به استاندارد آب آشامیدنی بیش تر از حد مجاز بوده و با استاندارد آب های زیرزمینی مطابقت ندارد. لذا برنامه ریزی های مربوط به مدیریت منابع آب و هم چنین پایش سلامت حوضه های آبخیز و ایجاد تغییرات مدیریتی در منطقه مورد مطالعه باید در اولویت قرار گیرد.