تاثیر اندازه ذرات سیلاژ علوفه کامل جو و سطح کنسانتره بر مصرف و هضم جیره ها، ابقاء نیتروژن، تولید پروتئین میکروبی و رفتار مصرف در گوسفندکرمانی

زمینه مطالعاتی: در ایران سیلاژ علوفه کامل جو بسیار کم تر از دیگر سیلاژها مورد توجه بوده است.
این آزمایش به منظور تعیین تاثیر دو سطح اندازه ذرات سیلاژ علوفه کامل جو و دو سطح کنسانتره بر مصرف، قابلیت هضم، تولید پروتئین میکروبی و رفتار مصرف خوراک در گوسفند کرمانی انجام گرفت.
حدود 1200 کیلو گرم علوفه جو در زمان سبز` بودن ساقه و خمیری بودن دانه، با چاپر در دو اندازه 24 و 12میلی متر خرد شدند و در کیسه های نایلونی سیلو شدند. پس از 45 روز سیلوها باز شدند و ویژگی های فیزیکی و ارزیابی ظاهری نمونه های جو سیلویی انجام گرفت. جیره های آزمایشی عبارت بودنداز: 1) 40 درصد سیلاژ علوفه کامل جو درشت و 60 درصد کنسانتره، 2) 60 درصد سیلاژ علوفه کامل جو درشت و 40 درصد کنسانتره، 3) 40 درصد سیلاژ علوفه کامل جو ریز و60 درصد کنسانتره، 4) 60 درصد سیلاژ علوفه کامل جو ریز و40 درصد کنسانتره.
سیلوها در ارزیابی ظاهری اختلاف معنی داری نداشتند، ولی pH در سیلاژ علوفه کامل جو ریز، به صورت معنی داری کم تر بود (003/0 p=). عامل موثر فیزیکی و الیاف موثر فیزیک در جیره های دارای سیلاژ علوفه کامل جو درشت بیشتر بود. مصرف ماده خشک در جیره های دارای 60 درصد کنسانتره بیشتر بود، ولی مصرف الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی و قابلیت هضم ماده خشک تحت تاثیر سطح کنسانتره و اندازه ذرات جو سیلویی قررار گرفت. ابقاء نیتروژن در جیره های سیلاژ ریز بیشتر بود (022/0 = p). زمان های مصرف، نشخوار و جویدن و در جیره های دارای سیلاژ درشت بیشتر بودند.
نتیجه گیری نهایی: بیشترین قابلیت هضم ماده خشک و آلی در جیره دارای 40 درصد کنسانتره و سیلاژ علوفه کامل جو ریز بود، زیرا با کاهش اندازه ذرات سیلاژ به سطح تماس میکروبی در شکمبه افزوده شد.