ارزیابی افسردگی و اضطراب در بیماران تالاسمی: یک مطالعه مقایسه ای

بیش تر مطالعه های انجام شده در زمینه بیماران تالاسمی بر درمان طبی این بیماران متمرکز شده و کم تر به مشکلات روانی- اجتماعی این بیماران توجه می شود.
هدف از مطالعه حاضر ارزیابی افسردگی و اضطراب در این بیماران در استان قزوین بود.
این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1394 در بیمارستان قدس قزوین انجام شد. جمعیت مورد مطالعه شامل 147 بیمار تالاسمی ماژور و 147 نفر به عنوان گروه کنترل بودند. تمام افراد مقیاس اضطراب و افسردگی بیمارستانی (HADS) را تکمیل و نیز وضعیت بالینی، دموگرافیک و متغیرهای اقتصادی- اجتماعی شرکت کنندگان جمع آوری و توسط روش های آماری تی مستقل و مربع کای مورد تحلیل قرار گرفت.
اضطراب بینابینی و حالت غیرطبیعی به ترتیب در گروه مورد %27/2 و %42/2 در مقایسه با گروه کنترل %22/4 و %6/8 گزارش شد (0/001>P). علاوه بر این افسردگی بینابینی و حالت غیرطبیعی به طور معنی داری در گروه مورد نسبت به گروه کنترل به ترتیب %20/4 و %59/2 در مقابل %24/5 و %12/9 متفاوت بود (0/001>P). در میان بیماران مبتلا به تالاسمی، میانگین نمره افسردگی و اضطراب به طور معنی داری با عدم انطباق با شلاتور آهن، مجرد بودن و طبقه پایین اقتصادی- اجتماعی مرتبط بود (0/001>P). علاوه بر این از نظر افسردگی افراد مبتلا به دیابت، سردرد و اختلالات پوستی به طور معنی داری نمره افسردگی بالاتری داشتند و از نظر اضطراب افراد مبتلا به کمردرد، سردرد و اختلالات پوستی نمره بالاتری داشتند.
شیوع افسردگی و اضطراب در بیماران تالاسمی قابل توجه و مرتبط با متغیرهای اجتماعی- جمعیتی است، بنابراین ضروری است که سیستم مشاوره روان پزشکی در کلینیک های تالاسمی استان قزوین ایجاد شود.