بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های اگزاسیلینازی blaOXA-23 و blaOXA-24 در جدایه های اسینتوباکتر بومانی از نمونه های تراشه بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های شهر اصفهان

اسینتوباکتربومانی، کوکوباسیل گرم منفی غیرتخمیری است که در بخش های مراقبت ویژه (ICU) شیوع دارد. جدایه های اسینتوباکتر بومانی مقاوم به کارباپنم در سراسر جهان گزارش شده است. بتالاکتامازهای اگزاسیلینازی در مقاومت این باکتری به کارباپنم ها نقش دارند. هدف این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن های blaOXA-23 و blaOXA-24 در اسینتوباکتربومانی جدا شده از نمونه تراشه بیماران بستری در ICU بیمارستان های شهر اصفهان است.
در این مطالعه توصیفی- مقطعی 40 جدایه اسینتوباکتربومانی از کشت نمونه های تراشه بیماران بستری در ICU بیمارستان های شهر اصفهان طی سال 1394 کسب و توسط روش های بیوشیمیایی و ژن blaOXA-51 شناسایی شدند. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت ممانعت کننده رشد (MIC) ایمیپنم به روش Etest بر اساس CLSI2015 تعیین و ژن های blaOXA-23 و blaOXA-24 در جدایه های مقاوم به کارباپنم به روش PCR ردیابی شد. داده ها به وسیله نرم افزار SPSS(v.16) و آزمون های آماری تحلیل شد.
کلیه جدایه های اسینتوباکتربومانی نسبت به سفتازیدیم، سفتریاکسون، مروپنم و ایمیپنم مقاوم بودند و کمترین مقاومت به ترتیب نسبت به کلیستین (0 %) و تایگی سایکلین (10 %) بود. کلیه نمونه ها دارای MIC ≥ 32 μg/ml ایمیپنم بودند. ژن های blaOXA-23 و blaOXA-24 به ترتیب در 87/5 % و 25 % جدایه ها ردیابی شد.
درمان عفونت اسینتوباکتربومانی توسط کارباپنم ها به دلیل مقاومت بالا ناکارآمد است و توصیه می شود از آنتی بیوتیک های تایگی سایکلین و در خط آخر درمان جدایه های با مقاومت بالا کلیستین استفاده شود. مطالعاتی دیگری در خصوص مکانیسم های دیگر مقاومت به کارباپنم ها نیز الزامی است.