بررسی ارتباط بین توانایی تشکیل بیوفیلم و مقاومت های آنتی بیوتیکی در جدایه های کلینیکی و محیطی اسینتو باکتر بومانی در شهر تهران 1394

اسینتوباکترها، باکتری های گرم منفی هوازی هستند که به طور فراگیر در خاک و آب توزیع شده اند. این باکتری ها، از کشت پوست، غشاهای مخاطی، ترشحات و محیط بیمارستان جداسازی می گردند. اسینتو باکتر بومانی، گونه ای است که با شیوع بیش تری جداسازی می شود. سوش های اسینتو باکتر اغلب در برابر عوامل ضد میکروبی مقاوم هستند.
این مطالعه به صورت میدانی، مشاهده و آزمون صورت گرفت. نمونه ها در مرداد ماه 1394 از محیط خاک گلدان و در مهر ماه 1394 از آب رودخانه صادقیه تهران جدا شدند و داخل ظرف حاوی یخ به آزمایشگاه منتقل گردیدند. به وسیله روش های بیوشیمیایی (TSI،SIM،OF و آزمایش گرم)، 50 نمونه اسینتوباکتر بومانی جداسازی شد. در آبان ماه 1394 ،100 نمونه ی بالینی به روش بیوشیمیایی از بیمارستان امام خمینی جداسازی و داخل پلیت محیط کشت مولر هینتون آگار به آزمایشگاه منتقل شد. آزمون آنتی بیوگرام برای 150 نمونه اسینتوباکتر بومانی انجام شد. تشکیل بیوفیلم نمونه های محیطی و بالینی اسینتو باکتر بومانی به روش کشت در پلیت و کونگورد آگار بررسی گردید.
در نمونه های بالینی و خاک، بیش ترین مقاومت آنتی بیوتیکی مربوط به ایمی پنم وبرابر با 92 درصد بود و نمونه های آب 9/99 درصد به ایمی پنم مقاوم بودند. تشکیل بیوفیلم با روش کونگورد آگار در نمونه های آب 44 درصد، خاک 40 درصد و بالینی 1 درصد بود. روش کشت در پلیت بیوفیلم همه جدایه ها منفی بود.
با توجه به مقاومت اسینتوباکتر بومانی به آنتی بیوتیک ها و عدم تشکیل بیوفیلم در جدایه های محیطی و بالینی، این نتیجه حاصل شد که مقاومت آنتی بیوتیکی و تشکیل بیوفیلم در اسینتوباکتر بومانی به هم ارتباط ندارند.