مقایسه اثر دهانشویه های فلوراید 2/%0 و دهانشویه ترکیبی (زایلیتول و فلوراید) بر روی استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس

پوسیدگی دندان ها نوعی بیماری عفونی قابل انتقال با عوامل متعدد در دهان و یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در جهان بوده که هزینه های درمانی فراوانی می طلبد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تاثیر دهانشویه فلوراید 2/0% و فوکس (ترکیبی زایلیتول و فلوراید ppm 920) بر رشد باکتری استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل بود.
در این مطالعه آزمایشگاهی، جهت بررسی اثر مهارکنندگی دهانشویه ها ابتدا از روش چاهک و سپس از روش MIC (حداقل غلظت مهارکنندگی) استفاده شد. همچنین جهت آنالیز داده ها از نرم افزار Excel 2016 استفاده گردید.
نتایج مطالعه حاضر در روش MIC، بیانگر اثر مهاری هر دو دهانشویه در غلظت های خالص (128 میکروگرم) بود، بدین صورت که دهانشویه فلوراید در غلظت های بالاتر از 32 میکروگرم بر استرپتوکوک موتانس و بالاتر از 2 میکروگرم بر لاکتوباسیل اسیدفیلوس موثر بود و فوکس بر هر دو باکتری تا غلظت های بالاتر از 64 میکروگرم تاثیر داشته و پایین تر از آن بی تاثیر بود. در تست چاهک، هاله عدم رشد دهانشویه فلوراید در غلظت خالص بر روی باکتری استرپتوکوک موتانس mm17 و بر روی لاکتوباسیل اسیدوفیلوسmm 24 به دست آمد و در دهانشویه فوکس صفر بود که بیانگر تاثیر فلوراید بر روی باکتری ها و عدم تاثیر فوکس بود.
فلوراید به دلیل اثر مهاری خوب در غلظت های مختلف، بر روی استرپتوکوک موتانس و لاکتوباسیل اسید فیلوس در هر دو روش، در مقایسه با دهانشویه فوکس موثرتر بود.