انتظار و کهن الگوی تغییر قهرمان

در این نوشتار، کارایی و مفهوم انتظار در دو جهان مدرن و پیشامدرن، مورد بررسی قرار گرفت. در این تحلیل هر واژه، علاوه بر معنای تحت الفظی خود، در مناسبتی که با دیگر واژه ها و مفاهیم برقرار می سازد، نقش و جایگاه عملکردی خاصی به خود می گیرد. انتظار در مدار ارتباطی خود با کلماتی چون حقیقت، حجاب، رازوارگی و عمل قهرمانانه، مفهومی را شکل می دهد که از آن می توان به عنوان رویکردی پیشامدرن یاد کرد. در این مفهوم، غیاب یک راهکار تحول ساز و سازنده است که محدود به غیبت امام عصر (عج) نبوده و در سنت رفتاری بسیاری از پیامبران و بزرگان دینی قابل رویت است. موقعیت غیبت، ظرفیت های روایی تازه و نامنتظری را برای فرد منتظر به وجود می آورد که در این پژوهش توسعه ای، از آن با نام زیبایی شناسی غیاب یاد شده است. در این مقاله که براساس پژوهش اسنادی _ کتابخانه ای سامان یافته، انتظار از حد و اندازه یک اصطلاح فراتر رفته و بینش و گفتمانی را موجب می شود که با گفتمان شکاک و بی باور مدرن در تعارض قرار می گیرد. در این مقایسه گفتمانی، بنا بر اقتضائات اندیشه مدرن، انتظار، مفهومی عبث و هجوآمیز بوده و توان درک زیبایی شناسی امر غایب را از کف داده است. زیبایی شناسی غیاب، روش و راهکاری برای بازتولید مفاهیم تازه و اثرگذار و روزآمدسازی مفاهیم و تفکرات گفتمان پیشامدرن است.