تاثیر هنردرمانی (قصه گویی، عکاسی و نقاشی) مبتنی بر روی آورد شناختی رفتاری بر اختلال ناخن جویدن (تک بررسی)

ناخن جویدن یکی از رایج ترین مشکلات رفتاری در دوران کودکی است که می تواند ناشی از اضطراب و تنیدگی باشد. هدف پژوهش حاضر تاثیر هنردرمانی (قصه گویی، عکاسی و نقاشی) مبتنی بر درمان شناختی - رفتاری در درمان ناخن جویدن یک دختر 7 ساله مبتلا به این اختلال بود.
این پژوهش در چارچوب طرح تجربی تک موردی با استفاده از طرح خطوط پایه چندگانه پلکانی، طی 10 جلسه روی یک آزمودنی با پیگیری شش هفته ای اجرا شد. ابزار مورداستفاده شامل مصاحبه ی بالینی، پرسشنامه سبک های فرزندپروری (بامریند،1991) و بررسی ترسیم کودک به وسیله آزمون ترسیم آدمک گودیناف (گودیناف - هریس، 1963) بود. طرح پژوهشی به روش تجربی تک موردی از نوع چند خط پایه بود که برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل نموداری و ترسیمی استفاده شد.
نتایج پژوهش نشان داد که تاثیر هنردرمانی (قصه گویی، عکاسی و نقاشی) مبتنی بر روی آورد شناختی - رفتاری بر اختلال ناخن جویدن از نظر بالینی معنا دار است (0/05 < p).
نتایج نشان داد که هنردرمانی (قصه گویی، عکاسی و نقاشی) مبتنی بر روی آورد شناختی - رفتاری بر کاهش اختلال ناخن جویدن موثر است. به طوری که فرد بعد از دریافت درمان علاوه بر کاهش عوامل مربوط به ناخن جویدن، در زمینه های دیگری مثل رفتارهای بین فردی و اجتماعی نیز بهبود پیدا کرد؛ بنابراین می توان به پژوهشگران توصیه کرد که مدلی یکپارچه بر اساس یافته های این پژوهش، در زمینه درمان ناخن جویدن تدوین شود.