اثر اسانس اسطوخودوس و متیل سالیسیلات بر کنترل قارچ آسپرژیلوس و کیفیت پس از برداشت میوه توت فرنگی رقم سلوا

توت فرنگی یکی از محصولات باغبانی با فسادپذیری زیاد می باشد که در مرحله حمل و نقل و انبارمانی، حساسیت بسیار زیادی به بیماری های قارچی دارد. در این تحقیق، اثر اسانس اسطوخودوس و متیل سالیسیلات بر فعالیت قارچ آسپرژیلوس در مرحله پس از برداشت توت فرنگی مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار اجرا شد. فاکتورهای مورد بررسی شامل کاربرد اسانس اسطوخودوس در غلظت های صفر، 500 و 1000 میکرولیتر در لیتر حل و متیل سالیسیلات در غلظت های صفر، 0/1 و 0/2 میلی مولار بود. پس از اعمال تیمارها، میوه ها با قارچ آسپرژیلوس آلوده سازی شده و به انبار با دما 2درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 85 درصد منتقل شده و پس از 7، 14 و 21 انبارمانی صفات مختلف آن ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد گسترش رشد قارچ آسپرژیلوس و بروز بیماری در میوه های تیمار شده با 0/2 میلی مولار متیل سالیسیلات و 1000 میکرولیتر در لیتر اسانس اسطوخودوس به ترتیب 39 و 63 درصد کمتر از میوه های شاهد بود. با افزایش دوره انبارداری، درصد میوه های آلوده افزایش یافت. میوه های تیمار شده با 500 میکرولیتر در لیتر اسانس و 0/1 میلی مولار متیل سالیسیلات، ویتامین ث، مواد جامد محلول و فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری نسبت به میوه های شاهد داشتند. لذا متیل سالیسیلات و اسانس اسطوخودوس به دلیل داشتن خاصیت قارچ کشی بالا می توانند جایگزین قارچ کش های شیمیایی در کنترل بیماری های قارچی توت فرنگی شده و سبب حفظ کیفیت آن در انبار شوند.