بررسی اپیدمیولوژیک کودکان مبتلا به پیلونفریت حاد در طی دوره ی 5 ساله پس از اجرای راهنمای بالینی جدید انجمن کودکان آمریکا

عفونت ادراری دومین عفونت شایع دوران کودکی است. اهمیت عفونت ادراری به دلیل عوارض درازمدت بیماری نظیر اسکار و نارسایی کلیه می باشد. از سال 2011 انجمن کودکان آمریکا، راهنمای بالینی جدیدی برای برخورد با این بیماران منتشر کرد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی یافته های اپیدمیولوژیک و پاراکلینیک بیماران مبتلا به پیلونفریت حاد در طی دوره ی 5 ساله پس از اجرای این راهنمای بالینی انجام شد.
در این مطالعه ی گذشته نگر، پرونده ی پزشکی کلیه ی بیماران 2 ماهه تا 12 ساله ی مبتلا به پیلونفریت حاد بستری شده در بیمارستان بوعلی سینای ساری در سال های 95-1390 مورد بررسی قرار گرفت. مواردی نظیر سن، جنس، جرم ایجاد کننده ی عفونت، میزان حساسیت دارویی، نوع آنتی بیوتیک مصرفی، پاسخ به درمان، نتایج بررسی های پاراکلینیک و نتایج بررسی های تصویربرداری و همچنین، مسایل درازمدتی مانند عفونت های راجعه و ایجاد اسکار مورد مطالعه قرار گرفتند.
در مجموع 360 بیمار با متوسط سن 2/35 ماه که 81 درصد آن ها دختر بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. شایع ترین جرم کشف شده (78 درصد) Escherichia coli بود که نسبت به سفالوسپورین نسل سوم، آمینوگلیکوزیدها و کارباپنم ها حداقل 82 درصد حساسیت داشت، اما مقاومت آن به کوتریموکسازول 44 درصد و نسبت به نالیدیکسیک اسید 38 درصد بود. 26 نفر (6/7 درصد) بیماران سابقه ی سه بار یا بیشتر عفونت ادراری را داشتند که ارتباطی با جنس، سابقه ی ابتلا به هیدرونفروز پره ناتال، وجود رفلاکس و جرم ایجاد کننده ی عفونت ادراری نداشت، اما با سن ابتلا به عفونت ارتباط داشت. هیدرونفروز در 20 درصد، اسکار در 46 درصد و رفلاکس در 47 درصد بیمارانی که برای آن ها اقدامات تصویربرداری انجام شده بود، وجود داشت.
عفونت ادراری، همچنان به عنوان یک بیماری جدی در کودکان شناخته می شود. مقاومت دارویی جرم های ایجاد کننده ی آن به آمینوگلیکوزیدها قابل اغماض است، اما نسبت به سفالوسپورین ها در حال افزایش است و داروهایی مانند کوتریموکسازول به جهت مقاومت بالای ارگانیسم ها، دیگر آنتی بیوتیک مناسبی محسوب نمی شوند. درمان مناسب و جدی و پی گیری و بررسی زمینه ای برای جلوگیری از عوارض درازمدت بیماری توصیه می شود.