تاثیر مهار سلول های گلیا بر روند ایجاد تشنجات القاشده به وسیله مدل کیندلینگ شیمیایی در موش صحرایی نر

اهداف با توجه به نقش سلول های گلیا در انتقال سیناپسی، تنظیم غلظت میانجی های عصبی در شکاف سیناپسی، تعدیل غلظت پتاسیم در فضای سیناپسی و آزادسازی گلیوترانسمیترها، در این مطالعه به بررسی نقش این سلول ها بر روند ایجاد تشنجات القاشده به وسیله مدل کیندلینگ شیمیایی در موش صحرایی پرداختیم.
مواد و روش ها در مدل کیندلینگ شیمیایی، پس از تزریق داخل صفاقی mg/kg 35 پنتیلن تترازول هر 48 ساعت، مراحل مختلف تشنج (مرحله 1 تا 5) به تدریج ظاهر شد. شاخص های تشنج شامل حداکثر مرحله تشنج، مدت زمان تاخیر تا بروز مرحله 4، مدت زمان مرحله های 4 و 5 تشنج و نیز کل تشنج در طول 20 دقیقه پس از تزریق ثبت می شد. سپس، شاخص های تشنج در حیواناتی که سلول های گلیای آن ها با تزریق داخل بطن مغزی داروی فلوئوروسیترات (1 نانومول در 1 میکرولیتر)، هر 24 ساعت یک بار، 30 دقیقه قبل از هر تزریق پنتیلن تترازول (PTZ) مهار شده است نیز بررسی و با حیوانات صرعی شده مقایسه شد.
یافته ها نتایج نشان داد که مهار سلول های گلیا با تزریق داخل بطن مغزی داروی فلوئوروسیترات، سبب کاهش معنا دار مرحله تشنج (SS)، مدت زمان مرحله پنج تشنج (S5D)، مدت زمان کل تشنج(SD) و افزایش معنا دار مدت زمان تاخیر تا مرحله چهار تشنج (S4L)می شود (05/0>P، 01/0>P و 001/0>P).
نتیجه گیری بر اساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت احتمالا با مهار سلول های گلیا گسترش فعالیت صرعی در سیستم عصبی به تعویق می افتاد، دوره فعالیت بیش ازحد نورون ها کاهش می یابد و از پیشرفت تشنج به مراحل پایانی جلوگیری می شود.