ترکیب جنبه های مولکولی سرطان پستان با هورمون درمانی

اهداف سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطان ها در جهان است که فاکتورهای مختلف ژنتیکی و اپی ژنتیکی بر آن موثر است. هورمون استروژن یکی از فاکتورهای موثر در بروز این سرطان به حساب می آید. این فاکتور منجر به ایجاد یک سری تغییرات و آغاز و پیشرفت سرطان پستان می شود.
مواد و روش ها در این تحقیق اساس مولکولی سرطان پستان، اثر فاکتورهای رشد، هورمون استروژن و گیرنده های استروژنی در وقوع سرطان، استفاده از داروهای آنتی استروژنی نظیر تاموکسیفن در درمان سرطان پستان و سازوکار های مقاومت در برابر این داروها بررسی شده است. از پایگاه های اطلاعاتی NCBI، PUBMED، Google Scholar و OVID MEDLINE در جمع آوری اطلاعات مورد نیاز استفاده شد.
یافته ها افزایش هورمون استروژن و گیرنده استروژنی به شدت در وقوع سرطان پستان موثر است. تاموکسیفن درمان کمکی استانداردی برای زنان با سرطان پستان از نوع گیرنده مثبت استروژن ( ER-positive) است، اما گاهی مقاومت ذاتی یا اکتسابی به اندوکراین درمانی وجود دارد.
نتیجه گیری داروهای آنتی استروژنی نظیر تاموکسیفن نقش مهاری در سرطان های پستان وابسته به استروژن دارد و مانع از اتصال استروژن به گیرنده خود در سرطان های ER+ می شود. دانستن اساس مولکولی سرطان پستان برای رسیدن به شیوه درمانی موثر و غلبه به مقاومت مهم است.