اثر حفاظتی تمرین هوازی بر سرطان پستان بواسطه پروتئین TGF-β و ژن Smad-3 و MMP2 در موش های ماده

هدف از این تحقیق تعیین اثر حفاظتی تمرین هوازی بر سرطان پستان بواسطه پروتئین TGF-β و ژن Smad-3 و MMP2 در موش های ماده بود.
تعداد 24 سر موش ماده نژاد بالبسی پس از توموری شدن بوسیله رده سلولی MC4-L2 در قالب دو گروه تمرین تداومی هوازی و کنترل در شرایط استاندارد مورد مطالعه قرار گرفتند. برنامه تمرین تداومی هوازی شامل60 دقیقه دویدن روی تردمیل با شدت 65- 60 درصد VO2max، پنج روز در هفته به مدت 10 هفته بود. حجم تومور به صورت هفتگی بوسیله کولیس و با استفاده از فرمول جونز محاسبه شد. میزان پروتئینTGFβ به روش Western Blot و بیان ژن Smad و mmp2 در نمونه ها به روش Real Time PCR اندازه گیری شد. داده ها به روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD در سطح معنی داری 05/0>P تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج نشان داد تمرین استقامتی هوازی موجب افزایش معنادار میانگین بیان Smad-3 در بافت تومور در گروه استقامتی نسبت به گروه کنترل شد (033/0=P). همچنین نتایج نشان داد تمرین استقامتی هوازی موجب کاهش معنادار میانگین بیان MMP-2 در بافت تومور در گروه استقامتی نسبت به گروه کنترل شد (044/0=P). علاوه بر این، نتایج نشان می دهد ده هفته تمرین استقامتی هوازی موجب افزایش معنادار میانگین مقادیر پروتئین TGF-β در بافت تومور نسبت به گروه کنترل شد (000/0=P).
با توجه به یافته های تحقیق حاضر به نظر می رسد، تمرین استقامتی هوازی احتمالا می تواند مداخله موثری برای کاهش پیشروی سرطان پستان باشد.