بررسی اثربخشی تکنیک های تن آرامی بر افسردگی، اضطراب و استرس زنان باردار: بر پایه تئوری خودکارآمدی

متغیرهای روانشناسی در زنان باردار از جمله استرس، اضطراب و افسردگی بارداری با سلامت مادر، نوزاد و کودک در ارتباط است. تکنیک های آرام سازی یکی از مداخلاتی است که سبب افزایش آرامش می شود و ممکن است بر کاهش میزان تنش های روانی در زنان باردار تاثیرگذار باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی تاثیر آموزش تکنیک های تن آرامی بر پایه نظریه خودکارامدی در میزان افسردگی، اضطراب و استرس زنان باردار بود.
در این مطالعه مداخله ای، 78 زن باردار با تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله تکنیک های تن آرامی طی 4 جلسه فراگرفتند پس تمرینات به مدت 4 هفته در منزل انجام دادند. اما برای گروه کنترل هیچ مداخله ای اجرا نشد. اطلاعات با پرسشنامه دموگرافیک، مقیاس استاندارد افسردگی، اضطراب و استرس DASS21 و مقیاس خودکارآمدی در ابتدا و یک ماه بعد از مداخله گردآوری گردید. داده ها با SPSS19 و آمارهای توصیفی، استنباطی تحلیل شد.
نتایج نشان داد بعد از مداخله افسردگی(001/0P<)، اضطراب(001/0P<) و استرس(001/0P<) زنان باردار در گروه مداخله به طور معنی داری کاهش یافت. اما تفاوت آماری معنی داری در گروه کنترل مشاهده نشد. همچنین تفاوت آماری معنی دار در میانگین نمرات خودکارآمدی در گروه مداخله وجود داشت (001/0P<).
نتایج این مطالعه ادعایی که آموزش تکنیک های تن آرامی با تاثیر بر مکانیسم های مقابله، سبب کاهش استرس، اضطراب و افسردگی در زنان باردار می شود و سلامت را ارتقاء می دهد را حمایت می کند. این مطالعه پیشنهاد می کند که تن آرامی بارداری می تواند در برنامه مراقبت و مشاوره دوران بارداری گنجانده شود.