پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس ابعاد هوش معنوی و سرمایه روان شناختی در سالمندان

اهداف سالمندی یکی از مراحل مهم زندگی است که با پیشرفت علم و بهبود شرایط بهداشتی، آمار سالمندان در جوامع گوناگون روبه افزایش است. از این رو برای ارتقای سازگاری سالمندان، توجه به رضایت از زندگی آنان لازم است. بنابراین پژوهش حاضر به منظور پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس هوش معنوی و سرمایه روان شناختی در سالمندان انجام شد.
مواد و روش ها روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری 180 سالمند ساکن در خانه های سالمندان شهرستان کاشان بودندکه به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان، 123 نفر انتخاب شدند. داده هابا استفاده پرسش نامه های رضایت از زندگی، هوش معنوی و سرمایه روان شناختی جمع آوری و به کمک آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند.
یافته ها میانگین و انحراف معیار سن سالمندان (2/5±70)، درک و ارتباط با هستی (7/14±18/62)، زندگی معنوی (75/6±11/51)، خودکارآمدی (14/4±14/24)، امیدواری (58/1±83/22)، تاب آوری (38/4±08/21)، خوش بینی (04/5±33/28) و رضایت زندگی (71/21±75/2) بود. نتایج پژوهش نشان داد که ابعاد هوش معنوی و سرمایه روان شناختی سطح رضایت از زندگی سالمندان را به طور معناداری پیش بینی می کنند (01/0>P) و ابعاد درک و ارتباط با هستی و امیدواری سهم بیشتری در پیش بینی رضایت از زندگی سالمندان دارند (01/0>P).
نتیجه گیری نتایج پژوهش حاضر حاکی از این است که بخشی از تغییرات رضایت از زندگی سالمندان به کمک ابعاد هوش معنوی و سرمایه روان شناختی قابل پیش بینی است. بنابراین به منظور افزایش سطح رضایت از زندگی سالمندان پیشنهاد می شود که زمینه ارتقای سطح هوش معنوی و سرمایه روان شناختی آنان فراهم شود.